မူပိုင် [အတွဲ နှစ်]

အပိုင္း ေလး

မူပိုင္ အပိုင္း (၄) ။

ၾကည့္မွန္အဝိုင္းထဲ ပုံရိပ္ေပၚေနေသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေငးၾကည့္ရင္း လည္ပင္းရွိ အရစ္ေလးအား ခပ္ဖြဖြ ထိေတြ႕ေနမိသည္။ ဤအရစ္ေလးသည္ အခ်စ္၏ စြန႔္စားျခင္း။

" ေဒၚေဒၚ "

" အလုပ္သြားေတာ့မွာလား ဒါလင္ "

" အင္း ၊ အျပန္က် ငါးသံပုရာေပါင္း ဝယ္လာခဲ့မယ္ေနာ္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ကို ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့မယ္ "

" ျမ ေစာင့္ေနပါ့မယ္ "

ေဒၚျမရံျခယ္ရဲ႕ နဖူးေလးကို ခပ္ဖြဖြ နမ္းၿပီးေနာက္ အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ မူပိုင္ ဆင္းသြားေလသည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ေဒၚျမရံျခယ္ အခန္းထဲသို႔ တီခ်ယ္ ဝင္လာခဲ့၏။

" ေဒၚျမရံျခယ္ "

" ဘာေျပာဖို႔လဲ မသိဘူး "

" ဒီကေန ထြက္သြားေပးပါ "

" ဘယ္လို "

" ဘယ္အရပ္ကလာမွန္း မသိ ၊ ဘယ္လိုလူမွန္း မသိဘဲနဲ႔ အိမ္ေပၚေခၚတင္ထားဖို႔ မလိုဘူး ထင္ပါတယ္။ ပိုင္ေလးက အတိတ္ကေန ႐ုန္းမထြန္ႏိုင္တဲ့သူမို႔ ဘာမွမေျပာေပမဲ့ အုပ္ထိန္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မကေတာ့ ေျပာသင့္တာေျပာရမွာပဲ "

" ဘယ္အရပ္ကလာမွန္း ၊ ဘယ္လိုလူမွန္းဆိုတာ မူပိုင္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မေမးျမန္းတဲ့ ကိစၥပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ေဘးလူေတြကို ရွင္းျပေနဖို႔ မလိုဘူး။ ျမ ေျပာတာကို နားလည္မယ္ ထင္ပါရဲ႕ "

" ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဟုတ္မွတ္ေနတာလား ေဒၚျမရံျခယ္ "

" ျမ ေျပာတဲ့အထဲ စိတ္ဆိုးစရာ မပါေလာက္ဘူး ထင္တယ္။ တကယ္လို႔ ျမ အေၾကာင္းကို သိခ်င္တယ္ဆိုရင္ မူပိုင္ ျပန္လာတဲ့အခါ သူ႔ကိုေမးခိုင္းပါ။ သူသာေမးလာမယ္ဆို ျမ ေျဖဖို႔အသင့္ပါပဲ "

ဤစံအိမ္ကို ျပန္လာရသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ဟာ ႐ိုး႐ိုးကေလး။ ျမ ေလာဘမႀကီးပါ ၊ ခ်စ္ရသူရဲ႕ မနီးမေဝးေလးတြင္သာ ရွင္သန္ခ်င္မိသည္။ ျမကို မွတ္မိဖို႔ ၊ မမွတ္မိဖို႔ဆိုၿပီး ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ိဳး မရွိ။ မူပိုင္ မမွတ္မိလည္း ျမ အခ်စ္ဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ ေျပာင္းလဲသြားမည္ မဟုတ္ေပ။