ADAVET.. (18+)

40. BÖLÜM "2. KİTAP"

Oy sınırı; 115 oy 250 yorum ve 1300 okuma.. Lütfen her okuyan kişi tek tek yorum yaparsa sevinirim🙂
Eğer kitap sizde de gözükmüyor ise kitabı kütüphanenden çıkar sayfayı yenile tekrar kütüphaneye al öyle düzelir.. :)

Daha Fazla bir şey demeyeceğim, sonuçta yine iğrenç laflarınız gelicek.

Keyifli okumalarr....

"Bugün bu iş biticek" dedi baran. Durdum. Ne işinden bahsediyordu?
Kapıya biraz daha yaklaştım ve içeri baktım. Gazel baran ve karaca vardı.

"Eğer bugün lara'yı oraya götürmezsek, kötü olur. Hem kaç gündür gizli saklı iş çeviriyoruz" dedi baran tekrar konuşarak. Nereye götüreceklerdi beni? Yine mi darmadağın ediceklerdi beni?

"Ama Ateş-" dedi ve ben o sırada kapıyı duvara itip odaya girdim. Sinirli bir şekilde bakmaya başladım, hepsi şaşırmış olucak ki kocaman gözlerle bana bakıyorlardı.

"Ne ateşi? Siz" dedim ve derin bir nefes aldım. Kaşlarımı çattım.

"Siz beni ateşe mi vericek-" demeden karaca hızla bana sarıldı. Ona karşılık vermedim, çünkü şuan kötü hissediyordum. Karaca yanağımı öpüp kulağıma doğru fısıldadı.

"Şşş hayır, hayır. Sen nasıl düşünürsün böyle bir şeyi? Sen benim laramsım, kardeşimsin nasıl böyle birşey söylersin Lara?" dedi karaca. O zaman neyden bahsediyorlardı? Karaca benden ayrıldı, Baran yanıma gelip elimi tutup öptü.

"Kelebeğim ne diyorsun sen? Aklımdan bile geçmesin böyle bir şey. Seni benden o it herif bile alamaz" dedi. Ne cevap vereceğimi bilmiyorum. Neyi kastediyorlardı?

"Neyi konuşuyordunuz o zaman? Ateş dedin, yoksa siz onun için mi beni bu zamana kadar yanınızda tuttunuz?" dedim ellerimi çekerek.
Gazele baktığımda o da benim gibi kaşlarını çattı.

"Bizi ne zannediyorsun ufaklık sen?" dedi göz kırparak. Gözlerim hafif doldu.

"Diyorum ki beni ateşe mi vereceksiniz? Bir yerlere götürmeler falan, gizlice konuşmalar. Hayırdır Gazel, bunun içinmi sen beni 4 yıl önce kurtardın?" dedim. Kendini o kadar sıkıyordu ki yüzü kıpkırmızı oldu.

Hızla yanıma geldi ve tam karşımda durdu. "Beni o eskiden sevdiğin gurursuz herife benzetme! Ve haddini bil Lara, ben seni kimseye vermem!" son cümlesini bastırarak söylemişti.

Sonra barana ve karacaya baktı.
"İzin vermeyiz yani. Sende kafamda kurup kurup durma" dedi ve omzuma çarparak odadan çıktı. Sinirlendirmiştim onu, çünkü bana Lara demişti. Ufaklık değil! Lara...

Karaca bana baktı.
"Sen abime bakma, bugün ters tarafından kalmış" dedi. Acı ile tebessüm ettim.

"Kızdı bana. Çünkü bana Ufaklık değil, Lara dedi" dedim.

"Sen git Gazel'e bak karaca, ben daha sonra gelip konuşmaya çalışırım" dedim. Beni kafası ile onayladı ve gitti. Baran ile odada tek kaldığımız da ona doğru konuşmaya başladım.

"Neyden bahsediyordunuz?" dedim çekinerek. Baran hafif gülümsedi.

"Gazel kendi tasarım mağazasında özel bir yüzük tasarlıyormuş. Ve bunun gizli kalmasını istedi, senden niye sakladı diye sorma çünkü bende bilmiyorum" dedi. Kafamı salladım ve konuşmasını dinledim.