K.U.R.T(+18)

❄️Mezar Anlaşması

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Emeğimi karşılıksız bırakmayın lütfen.

Bölüm Şarkısı - Melike Şahin/Dön Ne Olur.

Keyifli Okumalar Dilerim.

HEVES ALACA.

'-Onunla bir anlaşma yaptın değil mi? Ne verdin karşılığında, ruhunu mu?

-O kadar bayağı bir şey değil '

*Neil Gaiman*

Azraille anlaşma yaparsan kazanan olamazsın!

Her zaman bir çıkış yolu vardır, diye düşünürken nasıl böylesine çıkmaz sokaklarla dolu duvarlara tosladığımın farkında bile değilim. Eski, yıllarca hiç girilmemiş olan eve baktım. Bahçesinde şen kahkahalar ile dolu geçen yıllarım gözümün önünden şeritler halinde tek tek sıraya dizilmişti. Yokluğunda özlem çektiğim evimin dibinde dururken Timuçin'i düşünmediğim bir anım bile yoktu. Sırılsıklam olmuştu üstüm başım. Kazağımı sıksam sular akardı. Yağmur sonunda durmuştu. Ağır aksak adımlarla küçük bahçe kapısını açıp merdivenden bir basamak aşağıya indim. Kapıyı geri kapattım.

Eve yaklaştım. Yaklaştıkça kalbim gürüldüyordu. Hiç düşünmeden yolumu ezberlemişcesine buldum. Polisler tarafından kapatılan evimizin girişinde duruyordum. Elimi duvarda sabit duran saksıya attım. Duvar saksıları sıralı halde, kurumuş, bakımsız çiçekleri ile duruyordu. Toprakları değişmemiş, evin her tarafında çamur ve izler vardı. Yağmurun yeniden başlayacağını işaret eden gök gürültüsü ile kafamı arkama çevirdim.

Sokakta kimsecikler yoktu. Buraya geldiğimi kimse bilmiyordu. Bende bilmiyordum ki...

En sonda ki saksıyı kaldırıp altından evin anahtarını çıkardım. Annemin hep yaptığı klasik huyuydu. Babam çok kızardı. Bu huy tahmin edilemeyecek kadar zararsız olsa da başkalarını düşündükçe evimize zarar vermişti.

Anahtar paslanmıştı. Yıllardır buraya gelmemiştim ki. Hep kafes evim, yuvam diye gezinirken asıl evimin, yuvamın pasında ve kirinde kaybolmuştum. Anahtarı kilit yerine geçirdim. Çevirmek zordu. Kilidi bile paslanmıştı. Anahtar dönmüyordu. Biraz daha zorladım. Kapı tam üç kez kilitlenmişti. Kapının kilidini zorla tam üç kez çevirmek zorunda kaldım. Tık sesiyle kapısını açtığım evin tozlu ve rutubet kokusu burnumu deldi geçti.

"Ah annem... Şimdi kapıyı açan sen olsaydın ya bana" fısıltı eşliğinde konuşurken eşikten bir adım attım. "Babamın kızgın sesini bile özledim..." Gözlerim ağlamaktan yanmıştı. Kıpkırmızı olmuştu her yanı. Eşiği geçip anahtarı yerinden çıkardım. Kapıyı arkamdan kapattım. Anahtarı kapının arkasına geçirdim. Yan tarafta duran ışığın düğmesini açmaya çalıştım.

Sigorta kapalı olmalıydı. Suyu da vanadan kapattıklarını tahmin etmek elbette zor değildi. Ana sigortaya kafamı kaldırıp baktım. Gözlerimi ovuşturdum ve ayağa kalktım. Sigortayı kaldırdım. Daha az önce açtığım ışık gözümü alırcasına açıldı. Beyaz ışık ile hıçkırdım. Ağladım ve evimin kokusuyla savrulduğum sonlara ödediğim bedelin ve düştüğüm yolların çıkışını artık bulamıyordum.