SIRIUS

light [ Sirius² ]

"خیلی عجیبه، میدونید یه ستاره به طور ناگهانی ناپدید شده؟" آقای پارک چانیول درحالیکه به سمت میزش میرفت در مورد خبری که دیروز تموم دنیا رو تکون داده بود پرسید.

"چطور یه ستاره ناپدید شده؟" جونگین پرسید‌.

"ظاهراً ناسا دیروز درحال انجام تحقیقات و چیزهای معمول خودش بود و ستاره‌ای به نام سیریوس ناپدید شد، پوف، اون رفت، نشونه ای از انفجار یا چیز دیگه‌ای نبود، و این واقعیت که این ستاره درخشان ترین ستاره‌ایه که میشه اون رو روی زمین دید عجیب ترش میکنه، چطور چنین ستاره‌ی واضحی میتونه بی خبر ناپدید بشه؟" آقای پارک توضیح داد درحالیکه با عینکش بازی میکرد.

پاهای بکهیون از اضطراب میلرزید، برای سهونی که پشت سرش بود قابل مشاهده بود. دست های بکهیون هم نمیتونستن بی حرکت بمونن. با مدادهای دور و برش بازی میکرد، اون ها رو دور خودشون میچرخوند و گهگاهی پرتشون میکرد. یک چیزی اذیتش میکرد اما سهون نمیدونست چیه.

....

"هی باهام صحبت کن، چرا داری نادیده‌ام میگیری؟ هی، یا!" سهون مچ دست چپ بکهیون رو قاپید و اون رو به خودش نزدیک کرد تا نگاهشون به هم بیفته. بکهیون دوباره مثل 2 ساعت قبل به پاهاش نگاه کرد.

"چرا انقدر مرموزی؟" سهون با اخم به مرد نگاه کرد. بکهیون با چهره‌ای خالی سرش رو بالا آورد، شونه هاش رو بالا انداخت و به سمت کافه تریا چرخید.

"چرا جوابمو نمیدی؟ آه لعنتی! کری؟" سهون از انتهای راهرو فریاد زد.

بکهیون آهی کشید و یک بار دیگه برگشت‌.

"من میتونم بشنوم، اما میدونم که میخوای چی بپرسی، و نمیخوام بهش جواب بدم، لطفا باهام صحبت نکن، من اجازه صحبت کردن ندارم، اون بهم اجازه نمیده با بقیه صحبت کنم، به جز یک نفر. اگه با انسان اشتباهی صحبت کنم عصبانی میشه."

"ممکنه یه حادثه وحشتناک اتفاق بیفته، من نمیخوام اون حادثه اتفاق بیفته وگرنه شانسی ندارم." بکهیون درحالیکه به کره‌ایِ سردرگم نزدیک میشد گفت.

علامت سوال روی پیشونی سهون خالکوبی شد.

"اسمم بیون بکهیونه، من اینجام که چیزی رو کشف کنم و فقط یه فرصت بهم داده میشه."

"دیگه میرم، ممنون که بهم نزدیک شدی همکلاسی." بکهیون اضافه کرد، قبل از اینکه بره پوزخندی روی لبهاش کاشته شد و از سهون دور شد.

....

بکهیون درحالیکه تنها توی کافه تریا نشسته بود و چیزی جز هویج نمیجوید دیده شد، اما به‌نظر خوشحال بود.