SIRIUS

Stars [Canopus: Sirius sequence ]

16 اکتبر

2:30 A.M.

اون توی رختخوابش بود، یک پتوی نخی گرم رو در آغوش گرفته بود و در کنار جونگین، کبودی هایی که حاصل از عشق بودن روی گردنش تا ستون فقراتش نقش بسته بود. اون میدونست کجاست، توی خونه‌اش، وسط سئول. در یک شب سرد پاییزی، سهون از نظر جسمی اونجا بود. اما از نظر روحی، اینطور نبود.

اون هنوز توی کلاسی بود که زنگ ادبیات اونجا برگزار میشد، صحنه‌ی دعوایی که با بکهیون کرده بود مدام توی ذهنش پخش میشد. از اینکه خودخواه بود پشیمون بود و به چیزی که دلش میخواست عمل کرد، نه چیزی که قلبش اون رو به سمتش سوق میداد. اون بکهیون رو خیلی دوست داشت. هرچند که بعد از رفتن بکهیون مدام با جونگین بود، اما در کنار جونگین، خیلی فرق داشت. نه تنها نیمه های شب برای اینکه جونگین رو بغل نکنه به خونه‌اش نمیرفت، بلکه تمام راه رو از مدرسه تا آپارتمان جونگین زودتر پیاده روی میکرد تا مبادا جونگین بیاد و اون رو با یه ساندویچ خونگی غافلگیر کنه. اون قطعا جونگین رو دوست نداشت.

...

3:58 A.M.

سهون بی صدا از تخت بیرون خزید و به سمت در اتاق خواب رفت. با هر قدمی که برمیداشت، کف چوبی بیصدا تکون میخورد. درحالیکه دست هاش رو روی دیوار سبز رنگ و غبارآلود امتداد راهرو میکشید از پله ها پایین رفت و در نهایت به سمت در ورودی خونه چرخید. بیرون رفت و به آسمون خیره شد. اونجا، در فاصله ای دور از شمال، سیریوس مثل همیشه برق میزد. روشن تر از باقی ستاره ها، مثل همیشه.

"دلم برات تنگ شده." به سیریوس پوزخند زد.

"خیلی دلم برات تنگ شده." قطره اشکی روی گونه چپش جاری شد.

اون رو پاک کرد. چشمهاش هنوز پر از اشک بود، اما وقتی دوباره به آسمون نگاه کرد، چشمهاش دربرابر نور مهتاب برق زدن.

"خب، وقتشه از روزم برات بگم." یک بار دیگه پوزخند زد.

...

21 اکتبر

10:30 P.M.

توی حیاط جلوی خونه‌اش پرسه میزد و پاهاش به برگ های خشک شده کف زمین لگد میزد. راهش رو به سمت راهروی جلوی خونه‌اش کج کرد و بیصدا همونجا نشست. فقط نفس میکشید و از این واقعیت که هنوز زنده‌ست لذت میبرد. مستقیم به علف های پژمرده نگاه کرد که بخاطر نسیم سرد کم کم داشتن رنگشون رو از دست میدادن.

یک بار با بکهیون اونجا نشسته بود. فقط اون دو، توی تاریکی. داشت با موهای بکهیون بازی میکرد درحالیکه بکهیون هم موهای سهون رو دور انگشتهاش میپیچید.