Her cuma yeni bölüm!
Üzerini kül kaplamış yıldızların ama yıldızlar her daim parlamış.
Sarı rengin en çok zümrüt yeşiline yakıştığı, bir yıldızın içine düştüğü kül yığınını tekrar alevlere çevirdiği, bir bal porsuğunun en iyi arkadaşının zehrini etr...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
2 Ocak 1769, Cumartesi
"İnmeyen kalmasın!" Tren ve kalabalığın yoğun sesi duyuldu. Adımlar yerdeki çakıl taşlarını hareketlendirirken soğuktan yanakları kızarmış, koyu yeşillere bürünmüş kıvırcık saçlı kız göğsünde sıkı sıkıya tuttuğu hatta sarıldığı kitabıyla trenden inenlere bakınıyordu.
"Beni mi arıyorsun?"
Charlotte irkilse de belli etmeyerek seslenen kişiye ufak bir göz attı. "Hayır." dedi yeniden önüne dönerken. Trenden inenler öylesine kalabalıktı ki aralarında arkadaşını bulmak fazlasıyla imkansız görünüyordu. Tam o anda arka kapıların birinden kalabalığa karışan toprak kahvesi saçlara sahip Jenny'yi görmüştü. "Jenny!" diye seslendi hevesle. Arkadaşının sesini duydu ancak diğer seslere çabucak karışmıştı, çıkaramadı. Kendisini görebilsin umuduyla kollarını kaldırdı ve ellerini sallamaya başladı. Daha sonra ne yaptığını fark etti. Ne yapıyordu gerçekten? Kollarını indirdi. Yüzü sertleşti ve vücut duruşu dik hâle geldi.
"İlginçsin."
"Kes sesini."
"Sinirlisin." Rotanev inatla konuştu.
"Gerçekten mi? Fark etmemiştim." Charlotte alayla karşılık verdiğinde sarı sarı eldivenlerle kendisine el sallayan Jenny'yi görmüştü. Omzuna astığı çantasını düşmemesi adına tuttuktan sonra kendisine doğru koşturmasını izlemiş, geçen iki haftanın ardından ilk kez içten bir şekilde gülümsemişti.
"Selam!" dedi Jenny neşeyle.
"Merhaba."
"Oh, merhaba Black."
Charlotte ters ters Rotanev'e baktı. "İşin gücün yok mu senin?" diye sordu gözlerini kısıp bakışlarını rahatsız edici bir boyuta getirirken.
"Elbette var, ancak her zaman olduğu gibi siz daha ilgi çekicisiniz." Charlotte'nin bakışları Rotanev'i etkilemiyor gibiydi. Bembeyaz yüzü gülümsemeyle aydınlanırken parlak dişleri ortaya çıkmıştı. "Hem," diyerek sözünü devam ettireceğini belirtti. "Quidditch'e çalıştığını varsayarak," Gözlerindeki ima birkaç metre öteden dahi görülebilirdi. "Neler öğrendiğine bir göz atmak isterim. Aynı saatte aynı yerde." dedikten sonra gülümseyen yüzünü bozmuş ve tek kelime etmeden arkasını dönerek kalabalığa karışmıştı.
"Bu da neydi böyle?" diye sordu Jenny.
"Her zamanki gibi ukala, oysa ki tatilin ona bir şeyler katabileceğini düşünmüştüm." Charlotte Rotanev'in arkasından tiksintiyle baktı.
"Ne demeye çalışıyorsun?" Jenny şatoya doğru yürümeye başlarken sordu. "Oh, hiçbir şey." dedi Charlotte kestirip atarak. Jenny adımlarını yavaşlatsa da Charlotte'nin ardında kalmamak adına yürümeye devam etti. "Her şey yolunda mı?" diye sordu endişeli parıltılar kahverengi gözlerini karanlık bir gökyüzü misali parlatırken.
