Slm canlar, cananlar.
Kafama göre takıldığım için bölümleri rastgele atıyorum. İlham geldikçe -canım sıkıldıkça- birşeyler yazıyorum, bunu özellikle belirtmeliyim ki bölümler arasında bırakın birkaç haftayı bir yıl bile boşluk bırakabilirim, bana hiç güvenmeyin.
Niye böyle bir açıklama yaptım bilmiyom ama neyse bilgilendirmiş oldum.
Daha fazla konuşmadan bölüme geçelim. Oy ve yorumları unutmayalım.
╾━╤デ╦︻
Albayın söyledikleri içime bir ağırlık çöktürmüştü. Ben kaçmak istiyorum, ille de beni bırakmıyor. Birisinin bedduasını aldığımı da düşünmüyorum. Neden hep istemediğim şeyler beni buluyordu ki?
"İptal edemiyor muyuz, komutanım?" Cümlesi ağzımdan çıktığı an pişman oldum. Ben ne yapıyordum? Kendime gelmeliydim! Sırf başımdan kötü anlar geçti diye ülkemin, yurdumun güzelim memleketimin topraklarında ne zamandan beri ayrım yapıyordum!
"Önemli iki subay kesin emir vermiş. Bunda itiraz edebileceğin birşey yok." Albay sözünü bitirir bitirmez derince yutkundum fark edilmeden.
"Emredersiniz komutanım." Dedim ancak sesim herhalde kıçıma girmişti de çıkmamıştı. Daha yüksek sesle tekrarladım. Albayın işi olduğu için beraber odadan çıktıkmıştık. Ben odama yönelirken albay da çıkışa gitmişti. Odamdaki spor çantasına askeri üniformamı ve birkaç parça olan eşyamı tıkıştırdım. Masamın altındaki çekmeceyi boynumdaki zincire taktığım anahtarla açtım ve içindeki belgeleri gözden geçirdim. Tamam, hepsini yapmıştım.
Belgelerin hepsini içeriklerine, harflerine ve tarih sırasına göre dosyaladım, ardından da dosyayı albay postasına verdim. Tüm bunlar bir saat içinde olmuştu. Aklıma birden Şüheda gelmişti. Kızı evde tek bırakmıştım ve büyük ihtimal güvensizlikten kendini yemiştir. Dışarı çıkacakken durdum. Telefonumu çıkarıp kendi özel ekibimden birisini aradım. Birisi diyorum çünkü ismini bile hatırlamıyordum. Tek ilişkilerimiz işti.
"Başak Köfte ve Kebap salonu, buyurun?"
"Lakayıt." Dedim ve hat değişti.
"Dinliyorum." Dedi başka bir kadın sesi.
"Şüheda Dinçer için uzaklaştırma kararı almanı istiyorum. Sana birkaç kamera ve ses kaydı göndericem, ailesini kızdan uzak tutmalıyız."
"Anlaşıldı." Telefonu kapattım ve evimin heryerinde olan ses kayıt cihazlarından birkaç tanesinin kayıtlarını ve kapı önündeki kamera kayıtlarını gönderdim. İşte şimdi işim bitmişti.
İç çekerek eşyalarımın içinde olduğu spor çantasını aldım ve odadan çıktım. Kapıyı kilitleyerek anahtarı da albay postasına verdim. Ne de olsa burası artık benim değildi.
Koridor fazla dolu olmadığından bir iki kişiyle selamlaşıp otoparka gittim. Arabama binmemin ardından ise dakikalar içinde evde olmuştum. Anahtarla kapıyı açtım ancak giremedim. Galiba kapıyı arkadan da kilitlemişti. Zile bastım. Çok geçmeden Şüheda'nın sesini duydum.
"K-kim o?"
"Benim." Kapı saniyesinde açıldı. Beni gördüğü gibi gergin bedeni rahatladı ve gülümsedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LAKAYIT
Random"Bu bir emirdir binbaşı! Sen ve Şüheda yarın akşam eve geliyorsunuz!" Eğer samimiyetimiz olsaydı şurada kahkaha atmaktan bayılırdım. Ama samimiyetimiz yok. "Bana emir veremezsiniz." Dedim önce sakince. "Oğlunuz devletini sattığını, terörist olduğunu...
