LAKAYIT

7-RESTORANT

Helooo değil

SELAMUNALEYKÜM (moderniteyi reddet, geleneklerine sadık kal xuxbxjsj)

Yeni bölümümüzle karşınızdayım tekrardan (şuan kendimi podyumda gibi hissetmem normal ki? Değilse psikiyatrist için randevu alacam Şüdeda'yla birlikte kardeş kardeş gideriz. Evet Şüheda psikiyatriste gitcek)

Neyse çok konuşmadan bölüme geçelim piyade tüfeklerim

╾━╤デ╦︻

Zafer adamın üstüne çıkmış şaftını kaydırana kadar dövüyordu. Şüheda yine içindeki 9 yaşındaki kız çocuğunu ortaya çıkarmış, korkuyla arkama saklanmıştı.

Çok sevgili(!) savcımız artık bayılmış adamın üstünden kalkarak ellerini sirkeledi. Hemen bize dönüp nasıl olduğumuza baktı. Tam dibimize gelmişti ki kaşınan elimi yumruk yapıp suratına indirdim. Geriye doğru sarsakladığında Şüheda'ya döndüm ve elimden geldiğince sesimi yumuşatarak konuştum.

"Sen köşeye geç. Burası kan olacak, üstün kirlenmesin." Başını sallayarak olabildiğince uzağa geçip bir masaya oturdu. Kızdaki rahatlığa bak. Ben abisini dövüyorum, o benim sözümü dinliyor. Halbuki yapma dese yapmazdım. Ay yok ben yine yapardım.

Bocalayan Zafer'e bir yumruğu daha çaktım.

"Ben size siktirin gidin dememiş miydim amına?!" Bana vurmuyor, sadece kendini korumaya çalışıyordu.

"Akay yetmez mi artık?" Diye mırıldandı Şüheda. Zafer'e baktım. Göte benzemişti. Biraz daha pataklarsam hastanelik olurdu.

"İyi." Diyerek kalktığım yere tekrar oturdum. "Gel, yemek yiyip gidelim." Dedim tüm sakinliğimle. Tezgahta bana bakan kişilere döndüm.

"Birini gönderin masaya. Havlu da getirin size zahmet." Rahatça arkama yaslandığımda Şüheda da yanıma geldi.

"Ben senin abini dövüyorum ve sen hiçbirşey yokmuş gibi yanıma mı geliyorsun?" Dedim alttan alttan bakarken. Masumca omuz silkti.

"Bunu onlara ben yapmak isterdim." Tartakladığım adama baktı. "Ama Zafer abimi dövmeseydin iyiydi. Gıcık etse de beni koruyordu." Bu sefer ben omuz silktim.

"Elim kaşınıyordu." Birkaç kişi geçip Şüheda'ya bakan adamı götürdü. Zafer de sağ gözünü tutarak ayağa kalktı.

"Elin de sertmiş amına." Diye homurdanınca sadece bayık bakışlar attım.

"Polisleri aramamı istemiyorsan siktir git." Dedim sakince. O ise pişkinlik ve yüzsüzlüğün kitabını yazmaya heves etmiş olacak ki yediği dayağa rağmen gelip yanımıza oturdu. Şuan dışarıdan nasıl göründüğümüzü hayal edebiliyordum.

Aniden orataya çıkıp 'kurtarıcılık' oynayan boylu poslu biri tarafından bayıltılan garson, garsonu bayıltıp 'kurtardığı' kişiden dayak yiyen ancak dayak atan kişinin masasına oturan adam, kendisini 'kurtaran' kişiyi döven kadın ve baş çavuşun baş eşeği gibi dolanan bir başka kadın. Fıkra gibiydi.

"Abiye siktir git denemez." Dedi yandan bakarken. Galiba kafasına darbe almış da beyni kırılan kafasının çatlakları arasından süzülüp gitmiş gibi.

Sadece iç çekerek telefonumu aldım ve polisi aradım. Bunu yapacağıma ihtimal vermeyen gerizekalı Zafer kocaman olmuş yeşil gözleriyle bakakaldı. İçimden büyük bir kahkaha attım çünkü yüz ifadesi tam da dev bir kahkahaya layıktı.