Düşman Başına

57.

İntikam.

Soğuk yenen en güzel yemekti. Hemde uzaya uzata yemek. Bol bol tuz biber serpiştirip yemek. Elinde en sevdiğin cips ve komedi filmi izlemek gibi. İntikam diye bir şey vardı. Sopsoğuk. Isıtıp ısıtıp yenilecek. Harika bir şeydi tavsiye ederim.

Şu son birkaç aydır yaşadığım şeylere bakarken hayatım sanki hızlandırma efektine takılmış uçuyordu. Ben de garibim Yavuz'un boynundan dört bir kolla sarılmış onu da benimle sürüklüyordum. Anca beraber kanca beraber. O evlilikte evet dediğimiz an bunun sinyallerini vermiştim. Yavuz nere de ben orada misali hareket eden hayatımıza minik bir cemre düşmüştü. Bebeğimiz olacaktı.
Bütün bağların kopmaya geldiği an düşmüştü karnıma. Yada da daha öncesinde bilmiyorum. Evliliğimizin kopmaya giden o bağlarını tek elle tutmuş ve bizi tekrardan bir araya getirmişti.
Cinsiyeti henüz belli değildi. Yavuz kız istiyordu. Bunu bana diliyle söylemese bile geceleri bazen fısıltısı geliyordu kulağıma.

Ben de erkek hissediyordum. Fakat elimizde henüz bir cinsiyet ultrasonu yoktu. Sadece hislerimizi kullanıyorduk. Cinsiyeti ne olursa olsun o bizim bu hayatta ki en değerli varlığımız olacaktı. Onu öyle çok sevecektim ki benim yaşadığım eksikliklerin hiçbirini ona yaşatmayacaktım. Anneme söylersem beni mahveder demesi yerine, annem var halleder demesini isterdim. İşte en çok da onun için savaşacaktım. Kendimi bebeğime adayacak ve onu bir kez olsun bile incitmeyecektim.

Tek başına bir aileye sığıntı olup onların çocuğu rolü yapmıştım yıllarca. Gerçekleri bilmeden. Benim çocuğum bu hallere düşmeyecek ve ne olursa olsun her zaman alnı dik olacaktı.

Kız olursa ismi belirsizdi. Ama erkek olursa ismi çoktan hazırdı.

'Eren.'

Sabah akşam demeden, günün şu saati diye beklemeden iyi ki varsın Eren diyecektim evladıma. Onun saçlarını okşayıp,iyi ki benim oğlumsun diyecektim.

🖤

Karnım biraz biraz kendini göstermeye başladığı için artık rahat rahat topuklu ayakkabı giymiyorrdum. Spor ayakkabılar daha cazip geliyordu gözüme. Beyaz Spor ayakkabılar ile daha çok tercih ettiğim bir çeşitti.

Ama bembeyaz ayakkabıların üzerine kahve dökülmesi. Boktu. İğrençti. Pisti yani. Olmaması gereken bir şeydi. Ama olmuştu. Bu hayatta ki bütün belalar benim başıma üşüştüğü için alışmıştım. Bunu da soğuk kanlılık ile karşılamış ve saatlerce odamda ağlamıştım. Yavuzcuğum sağ olsun benim için mağazadaki bütün ayakkabıları almıştı. Ömrü yarıda aklı o ayakkabıda lafı bana göre olabilirdi.

Şimdi başımı itina ile sarmakta olduğum lahmacun arası adana kebabı yerken ayakkabının acısını kolay unutmuş gibiydim. Beşinci lahmacunumu yerken Yavuz'un bana attığı' Eyvah yandık.' bakışları attığını anlayabiliyordum. Henüz yeni açmakta olduğum üçüncü ayranımı da açarken Yavuz elimden aldı ve kendisi açıp dudaklarıma uzattı. Ayrandan kocaman bir yudum içip, lahmacunumu yemeye devam ederken ufak ufak midem bulanmaya başladı. Elimde ki lahmacunu masaya bırakırken, midemin bulantısı had safhaya çıkmıştı. Yavuz da anlamış olacak ki, hemen koluma girip beni odanın çıkışına ilerletirken, "Lavaboyu boşaltın hemen!" Diye kükredi.

Tuvalette makyaj tazeleyen kızlar bir bir çıkarken ben çoktan kabinlerden birine dalmışım. Az önce büyük bir mutluluk ile yediğim bütün yemekler bir bir çıkıyordu. Yavuz elini sırtıma dayamış ve bana destek olurken, "Lanet olsun çok fazla yedin." Dedi.

Bana değil de bunda kendisine kızıyormuş gibi duruyordu. Başımı sallayıp ona hayır demek istedim ama bir kez daha kusunca sırtımı ovarak saçlarımı tuttu. "Hasteneye gidelim hemen." Dedi. Midemde bir şey kalmayınca yerimden kalkmaya çalıştım ama olmadı. Bu yüzden sadece sifona bastım ve Yavuz'u beni kucağına almasını bekledim. Almadı kucağına. Belimden tutup lavaboya götürdü ve elimi yüzümü yıkadı. Ben de ağzımı çalkaladıktan sonra üzerinin Su olmasını umursamadan gömleğinin kolu ile yüzümü ile silip beni kucağına aldı.
Kucağında benimle lavabodan kızlar kapıda birikmiş bize bakıyordu. Yavuz'u ve beni görünce kimisi kaçtı kimisi ise hemen yanımıza gelip, "Derin hanım iyi misiniz?" Dedi.