Mardin'in Yüreği - Gay - Mpreg

11- Ziyaret

Selamlar!!

Size diyorum sıkı giyinin üşütmeyin diye ben hasta oluyorum lknxpwodkdpğ

neyseee

vote ve yorumları unutmayalım <3

İyi Okumalar

**************************************

Gerginlikle çaldığım kapının açılmasını bekledim. Alnımdan akan teri yavaşça sweatimin kol kısmına sildim. İğrençtim, iğrenç olmaya devam ediyordum.

"Geldimmm!" İçeriden erkek sesi gelirken Ferzan Abi'nin geldiğini anlamıştım. Alt dudağımı yaladım ve açılan kapıya baktım.

"Hoş geldin Araz, geç buyur." Dedi tatlı bir şekilde. Gülüşünden dolayı gözlerini kapanmıştı. Berfin kesinlikle güzelliğini Ferzan Abi'den almıştı.

"Hoş buldum Ferzan Abi.." dediğimde kıkırtı sesi duydum. Belime küçük bir dokunuş sergiledi. Rahatsız olduğumu anlamış gibi hemen geri çekti.

"Berfin şimdi odadan çıkar. Gel oturalım." Dedi ve koltuğu gösterdi. Utana sıkıla kabul ettim ve koltuğa doğru ilerledim.

"Tekrardan hoş geldin. Sende bir şey yok değil mi? Doktorlar kırık bir yerin olmadığını sadece korkudan bayıldığını söylemişlerdi " dedi merakla. Ferzan Abi kesinlikle gördüğüm en güzel erkeklerden biriydi. Belliydi ki hem Baran hem de Berfin güzelliklerini ve nazikliklerini ailesinden görmüşlerdi.

"Yok ama üstüme bir anda Baran düşünce, bir de ağır olunca korkudan bayılmışım." Dedim sessizce. Bu söylediğime güldü.

"O gün doktorlardan duymuştum. Sende mi çift cinsiyetlisin?" Dediği zaman benim için zaman akışı kesilmişti. Gergince yutkundum.

"Fark etmişsindir ben de çift cinsiyetliyim. Baran ve Berfin bunlara karşı bilinçli olarak büyüdüler. Berfin seni çok anlatıyor." Dedi Ferzan Abi.

"Anne ben Araz'ı alayım. Birileri yukarıda onu bekliyor." Arkamızdan gelen sesle oraya döndük. Ferzan Abi gülümsedi ve omuz silkti.

"Gitmek istiyorsa gitsin. Sıkmadım inşallah Araz." Dedi. Ben de onun gibi gülümsedim ve olumsuzca başımı salladım. Ferzan Abi'nin gülüşü yüzünde büyürken ben de kalktım. Berfin bildiğim yolu gösterirken önden ilerledim.

Hepsi benim yüzümden olmuştu. Eğer o gün gelmeseydim Baran düşmüş olmayacaktı. Ayağıda kırılmış olmayacaktı.

Kapıyı açıp girdim. Uyuyan bedeni görünce içeri adımladım.

"Uyandır ayıyı. Seni görünce mutlu olur." Dedi Berfin gülerek. Taktığı lakap ile kıkırdadım. Telefonuna gelen bildirimle ekranına baktı.

"Benim odama gitmem lazım, eğer bir şeye ihtiyacınız olursa beni çağırırsınız."  Dedi ve kapıyı kapatıp çıktı. Kapalı kapıyla birkaç saniyeliğine bakıştım. Berfin hep böyle yapıyordu..

Önüme dönüp yatakta yatan yarı çıplak bedene baktım. Saçları terden dolayı alnına yapışmıştı. Kırık olan ayağı yorganın dışında kalmıştı. Yanındaki koltuğa oturup ona bakmaya devam ettim. Tam olarak tipimdi.

"Off... Ne yapıyorum ben?" Dedim sessizce. Gözlerim yarı çıplak bedenine gitmişti. Üstü yoktu. Kol kasları vardı ve abartılı değildi. Karın kasları normaldi. Tam lise öğrencisi gibiydi. Uzundu, yakışıklıydı ve abartılı kası yoktu. Gülümseyip yüzüne çıkardım bakışlarımı.

Fazla sert olmayan yüz hatları ve burnuna biraz serpiştirilmiş çilleri. Çok fazla esmer değildi. Beyaza doğru kaçıyordu ten rengi.

"Berfin..." mırıldanışıyla kaskatı kesilmiştim.

"Hm?" Dedim ben de onun gibi sessizce.

"Berfin..." dedi tekrardan. Uykusunda mı konuşuyordu?

"Hm?" Dedim tekrardan.

"Araz iyi mi?" Sorusuyla beraber tebessüm etmiştim. Ben ne alaka?

"Hımhım." Dedim mırıldanarak.

"Oo süp.." cümlesini devam ettirmeden tekrar uyumuştu. Daha fazla dayanamadan uyandırdım.

"Baran." Seslenişimle birlikte önce 'hm' sesi çıkardı. Daha sonra gözlerini açarak odayı sözdü. En sonunda gözleri beni bulmuştu. Utanmamaya çalışarak gözlerine baktım. Gergince alt dudağımı yaladım.

"Araz?" Yeni uykudan uyandığı için kalın çıkan sesi ve meraklı bakışları. Tekrardan yutkundum.

"Efendim?" Dedim gergince. Gözlerime bakmaya devam etti. Alık alık bana bakıyordu. Bu görünüşü ben de tebessüme yol açmıştı.

"Rüyada mıyım lan ben?" Dedi tekrardan kafasını yastığa koyarken.

"Bilmem." Dedim gülerken. Cidden bugün beni çok güldürmüştü.

"Rüyama bile girdiysen abayı yaktık." Dedi kendi kendine. Lafı ile yüzüm renkten renge girmeye başlamıştı bile. Yutkundum.

"Rüyada değilsin." Dedim. Kafasını yastıktan kaldırdı ve tekrar bana baktı. Gözlerini kırptı ve ayağını kıpırdatmaya çalıştı.

"Evet değilmişim..." dedi acıyla. Yüzünü kapattı. Yarı çıplak olduğunu anlamış gibi istüne bakmaya başladı.

"Şey şurada tişörtümün olması lazım verir misin?" Dedi utançla. Yanımdaki tişörtü elime alıp Baran'a doğru ilerledim. Eline bıraktım. Giymeye çalıştı fakat başaramadı. Eli de kırık değildi ki.

"Giydireyim mi?" Dedim utana sıkıla. Gözlerimin içine bakıp gülümsedi.

"Olur." Dedi hemen. Kollarını yukarıya doğru kaldırdı. Tişörtün baş kısmını Baran'ın kafasından geçirdim ve tişörtün eteklerini elimle düzelttim. Parmaklarım Baran'ın soğuk bedenine değerken gözlerine bakmamaya çalışıyordum.

Kapı sertçe açıldı ve Berfin'in sesi kendisinden önce girdi.

"Selaaam" lafını bitiremeden bize baktı. Ellerim hâlâ Baran'ın tişörtündeydi.

"Ne yapıyorsunuz siz?" Dedi gözlerini kısarak. Utançla hemen tişörtü bıraktım ve koltuğa ilerledim.

"Ulan keşke girmeseydim." Dedi Berfin pişmanlık belirten sesiyle. Baran ise iç geçirdi.

"Saçma sapan şeyler düşünme Berfin. Tişörtümü giyemedim o da yardım etti." Dedi ciddi bir şekilde. Korkarak Baran'a baktım. Sinirli bir şekilde Berfin'e bakıyordu.

"Ayağın kırık, elin değil." Dedi Berfin tek kaşını kaldırarak.

"Neyse, size kek getirdim." Dedi Berfin gülümseyerek. Elindeki keklere baktım. Daha yeni fark etmiştim.

Koltuğa koydu ve Baran'a da uzattı.