"Üsteğmen Selin Gece Akay gittiği görevde ağır yara almıştır!"
[Kurgudaki kişi ve olaylar tamamen hayal ürünü olup hiçbir kurum ve kuruluşlarla alakası yoktur]
Ambulans ve askeri araçlar müstakil evin önünde durdu. Yüzbaşı timiyle beraber araçlardan inip kapıyı çaldığında, evin içinde kavga eden küçük kızına ve oğluna gülümseyerek kapıya bakmaya gitti Hasan bey.
Mutluydu, her şeyden habersiz.
Kapıyı açtığında gülümsemesi soldu. "Üsteğmen Selin Gece Akay gittiği görevde ağır yara almıştır!"
Beyninden vurulmuş gibi oldu Hasan. Tek eliyle kapıya tutundu. Babalarının bu halini gören küçük kız ve genç oğlan Selin Akay'ın kim olduğunu düşünüyordu. Bilmiyorlardıki üvey ablalarıydı.
"Öyle bir kızım yok benim..." diye mırıldandı Hasan, kızını suçlamıştı, hep kızını suçlu görmüştü karısının ölümünde. Daha kundaktaki bebeği istememişti, ona göre Selin olmasaydı karısı Esma ölmeyecekti. Barlas sinirle bağırdı. "Sen ne anlatıyorsun ya? Benim ablam orada ölüm döşeğindeyken babama söyleyin çocuklarına bana davrandığı gibi davranmasın, dedi! Sen burada güllük gülüstanlık yaşarken ablam kaç defa ölümden döndü biliyor musun? Hepsinde de son sözü aynıydı! Sen burada gelmiş öyle bir kızım yok benim diyorsun! Sikerim seni de yoğunuda!"
"Barlas!"
"İster yok diyin ister var diyin ama bize size haber verilmesi emredildi. Selin'in ailesi zaten var, o da Mayın timi yani biziz. Emin olun ki ne yaşadığını en iyi biz biliriz!"
Doğruydu, Selin'in tek bir ailesi vardı o da Mayın timiydi.
Mutfaktan gelen Hale "Hasan ne oluyor?" diye mırıldandı. "Bir şey olduğu yok Hale."
"İyi günler beyler." diyerek kapıyı kapattı, kilitleyerek eşine döndü. "O yaralanmış, asker olmuş Hale..."
"Kimse." diyebildi oğluna, onun için kimseydi. Adını bile ağzına almadığı bir kimse. "Melih Ceyda'yı odasına götür öğle uykusu vakti."
"Tamam anne." Küçük kardeşinin elinden tutarak odasına götürdü. Hasan kendini doğrudan koltuğa attı. İçinde haddi hesabı olmayan bir pişmanlık belirdi. Ama çok geçti, geç kalmıştı.
******
Haberi verdikten sonra önce alaya uğrayıp Sefa Yarbaya rapor vermiş sonra da doğrudan hastaneye gitmişlerdi.
Yoğun bakımdaydı Selin ama bacaklarını kullanama ihtimali vardı.
Üç gündür yaptıkları gibi yoğun bakımın önünde beklediler. Bomba patlarken siper olduğu çocuk Akif, yaşıyordu. Selin ona siper olduğu için birkaç çizik ve kaşının patlaması dışında yarası yoktu.
Aniden monitörden yükselen sesle içeri aceleyle birkaç doktor girdi. Tim ayaklanıp ne olduğunu anlamaya çalışırken Selin'in kalbi durmuştu.
Cebindeki bordo bereyi çıkardı Selim. Selin'in kendi kanına bulanmış bordo beresine.
Doktorlar umutsuzdu, kalbi durmuştu genç kadının. Tam pes ettikleri anda kalbi tekrar atmaya başladı Selin'in.
Kısa süre sonra bir doktor çıktı yoğun bakımın kapısından. "Selin Gece Akay'ın yakınları mısınız?"
"Evet." dedi Selim. "Hastanın kalbi kısa bir süre durdu ama tekrar çalıştı. Şu anda durumu stabil, geçmiş olsun."
"Peki görebilirmiyiz?"
"Sedece biriniz, beş dakika."
Time döndü Selim "Kim giriyor?" hepsi ablalarını görmek istesede altdan altdan Selim'in Selin'e karşı olan hislerini bildikleri için "Sen gir abi." dediler.
Teşekkür edercesine baktı Selim, buruk tebessümle doktoru takip ettiğinde Selin'in yanına girmeden mavi bir önlük giydirdiler. Hemşirenin anlattığı şeyi dinlemesede kafa salladı, içeri girdiğinde yatağın yanına ilerledi.
Genç kadının serum bağlı elini tuttu. "Selin şimdi söylemezsem bir daha söyleyemem seni seviyorum."
Yavaşça gözlerini araladı Selin. Zar zor gülümseyerek konuştu. "Helalimsin yüzbaşı."
Kestik!
İçime sinen bir bölüm oldu, çok hızlı oldu derseniz demeyin. Burada bağlamazsam bir daha bağlayamam ballı donlarım.
Selin'in modeli bu ablamız.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
