Bir rüzgar esti.
Geçmiş izlerini saçlarımdan savurup kulağıma fısıldadı.
Dolu dolu bakan gözlerim bir an bile onun gözlerinden ayrılmadı.
O an sanki hayal görüyorum zannettim.
Karşımdaydı işte 17 yaşındaki Demir karşımdaydı.
Dalgalar şahlandı, Ay tepede parlarken bizi selamladı.
Demir'in de gözleri bir an bile kopamadı sevdiği kadından.
Aynıydı bakışları 10 yıl öncesindeki gibi. Savunmasız ama cesur. Korkusuz, güçlü, güzel...
Zaman istediğini alıp götürsün gözler yalan söyleyemiyordu.
Ellerim benden habersiz Demir'in uzattığı peçete paketine giderken paketi aldım yavaşça.
Demir yüzündeki tatmin gülümseme ile yanıma oturdu. Omuzlarımız hafiften birbirine değerken ikimizde bakışlarımızı denize çevirdik.
"Ne kadar uzun zaman oldu böyle oturup konuşmayalı. Kavga gürültü olmadan, maskeler olmadan..." Gözleri denizi izleyen yüzümü buldu. Ben de gözlerimi onla birleştirdim.
"Ne kadar uzun zaman oldu biz olmayalı..."
Haklıydı. Burukça gülümsedim sadece.
Özledim...dedim.
Ne demek istediğimi anladı.
O da gülümsedi.
Özledim...dedi.
O an hayal ettim. Eğer o beni terk etmemiş olsaydı bir makine olup geriye gidip her şeyi değiştirebilecek olabilseydim şu an ben işten eve gelmiş olurdum. O da hep hayal ettiği şirketinden dönmüş olurdu. Birlikte yemek yerdik mesela, sonra Mert ile basketbol maçı izlerlerdi. Ben de onlara mısır patladırdım. Akşam herkes yatınca birlikte yine bir kaldırım köşesine kurulur denizi seyrederdik birbirimize sarılarak.
İnsanı en çok yaşanma imkanı varken yaşayamadığı anılar üzüyordu.
Bir damla süzüldü ağırca yanağıma.
Demir'in kalbi parçalandı gözyaşıyla.
"Eylül sevmediğin halde neden hep bu partilerin, şık kıyafetlerin, abartılı makyajların içindesin?"
"Çünkü işimde başarılı olmak bana bunları getirdi. Ve giydiğim her kıyafet çektirdiğim her fotoğraf, kamera önünde yaptığım her konuşma paraydı."
Sert gözlerim onu buldu.
"Yalnızdım ben Demir. Elimde kalan tek ve son parayla almıştım bu koca evi. Ama faturalar, okul, Mert derken bana çok para lazdım. Bir kere o şaşalı hayatların içine sızdığında kolay kolay çıkamıyorsun."
Bana değen omuzları düştü Demir'in.
"Özür dilerim..."
Şaşkınlıkla açıldı gözlerim.
"Neden özür diliyorsun?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küllerinden Doğan Satırlar
ChickLit17 yaşında hayatın zorluklarına kardeşi ile göğüs germek zorunda kalan Eylül bir gün aynı onun gibi bir insanla, Demir ile tanışacağından habersizdir. Demir'in Eylül'e kattıkları her gün yepyeni bir satırı oluştururken bu satırların küllere dönüşece...
