Quark

Unit 20

ချော၏ စာမေးပွဲကြီး မတိုင်ခင် တစ်ပတ်အလိုတွင် မေမေ့၏ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပွဲအား ကျင်းပခဲ့သည်။ ခမ်းခမ်းနားနားကြီး မဟုတ်သော်ငြား ပျော်ရွှင်ဖွယ်ရာတော့ ကောင်းလှပါသည်။

မေမေ့၏ သတို့သားလောင်းဘက်မှ ဆွေမျိုးများပါ တကူးတက တက်ရောက်ချီးမြှင့်ကြသဖြင့် ထိုနေ့က ကြီးကြီးတို့ အိမ်၌ လူအတော်လေး စည်ခဲ့သည်။

တစ်ဖက်အသိုင်းအဝိုင်းများမှာ ငွေကြေးကုံလုံကြသော်လည်း မေမေ့အပေါ်၌ အတော်လေး နွေးနွေးထွေးထွေးရှိလှ၏။ အထူးသဖြင့် မေမေ တစ်ယောက် သူတို့သားနောက် တစ်ကိုယ်တည်း လိုက်ခဲ့မည်ဟူသော ဆုံးဖြတ်ချက်အား အတော်လေး နှစ်သက်သဘောကျဟန် တူလေသည်။

"သမီးလေးက တစ်ယောက်ထဲပဲ ရှိတယ်ဆိုတော့ ခွဲရတာ ခက်မှာပါ"

ထိုသူ၏ မိခင်ဖြစ်သူက ကော်ဖီတစ်ငုံသောက်ပြီးနောက် စကားစလာသည်။

မေမေက ဘာမှပြန်မဖြေခင် ချောအား တစ်ချက်လှမ်းကြည့်သည်။

"ချောနဲ့ မေမေက ဒီလိုမှမဟုတ်လဲ တစ်နေ့မဟုတ် တစ်နေ့တော့ ခွဲရမှာပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ အခုကျတော့ မေမေ့အတွက် တကယ်ကောင်းတဲ့ နည်းလမ်းနဲ့ ခွဲရတာဆိုတော့ ချောဘက်က ပိုလို့တောင် ဝမ်းသာပါသေးတယ်"

မေမေ့အား ရွာပြန်ရန် တစ်နည်းမဟုတ် တစ်နည်း တည့်တစ်မျိုး၊ စောင်းတစ်မျိုး ပြောဆိုနေသည့် ကြီးကြီး စကားများအား ကြားရည်နားဝ ရှိနေပြီ ဖြစ်သော ချောမှာ ခပ်အေးအေးသာ ဖြေလိုက်သည်။

"ကလေးက အတော်လေးကို လူကြီးဆန်တယ်နော်"

"ဟုတ်တယ်၊ ကလေးက အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် တွေးတတ်၊ နေတတ်ထိုင်တတ်တာလေ။ ဘယ်လောက်တောင်မှ လိမ္မာလိုက်သလဲ"

ကြီးကြီးသည် ဦးထွန်းဝေအား အဓိပ္ပါယ်ပါပါ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ကာ ပြောသည်။

"ကျွန်တော်ကတော့ ကလေးက သူ့အရွယ်နဲ့သူ နေတတ်တာက ပိုကောင်းတယ်လို့ ထင်တာပဲ"

ဦးထွန်းဝေသည် စကားကို မသဲမကွဲပြောရင်း ကော်ဖီတစ်ငုံ မျောချကာဖြင့် အရှိန်ပြန်သတ်လိုက်သည်။