Ψεύτικοι Εραστές

Μπάλωμα.

Ο Κοσμάς έμεινε να τους κοιτάζει σαν στήλη άλατος ενώ δίπλα του η Κερασίνα είχε βάλει τα χέρια στο στόμα της για να μην ουρλιάξει από τη χαρά της. Είχαν αποφασίσει να ψάξουν για τους φίλους τους όταν άκουσαν τον Τζανή να λέει ότι η Θεοφανώ είχε φύγει τρέχοντας και ο Αντρέι την ακολούθησε. Φοβισμένοι ότι θα τους βρουν κάπου να τσακώνονται και όλες οι προσπάθειες τους θα πήγαιναν στράφη έφαγαν τον τόπο. Τελικά, τους βρήκαν χωμένους ανάμεσα στις σκηνές του Τζανέτου και του Μιχαήλ να φιλιούνται.

Ο Αντρέι κρατούσε την κοπέλα από τη μέση τόσο σφυχτά πάνω του που ο Κοσμάς θα έπαιρνε όκρο ότι η δόλια δεν μπορούσε να πάρει ανάσα. Η Θεοφανώ από την άλλη, είχε περασμένα τα χέρια της στο λαιμό του Αντρέι με το δεξί της χέρι να κρατάει τα μαλλιά του τόσο δυνατά σαν να εξαρτώταν η ζωή της από αυτό. Ήταν στις μύτες των ποδιών της γιατί ο Αντρέι ήταν αρκετά ψηλότερός της και είχε τεντωθεί σαν γάτα για να τον φτάνει.

Το φιλί τους ήταν τόσο έντονο και παθιασμένο που δεν κατάλαβαν ότι κάποιος τους έβλεπε... μέχρι που ο Κοσμάς αποφάσισε ότι ήθελε να τους γλεντήσει. Καθάρισε το λαιμό του δυνατά με την Κερασίνα να τον χτυπάει στον ώμο για να σταματήσει, αλλά εκείνος ήδη γελούσε πονηρά. Η Θεοφανώ και ο Αντρέι σταμάτησαν το φιλί τους αλαφιασμένοι και η κοπέλα προσπάθησε να φύγει από την αγκαλιά του. Ο Αντρέι είδε ποιοι τους είχαν πιάσει και απλά την έσφυξε περισσότερο πάνω του. "Κοσμά, αποχαιρέτα την αγαπημένη σου. Δεν θα βγάλεις τη νύχτα." Ήταν το μόνο που του είπε και η Κερασίνα έπνιξε ένα γέλιο.

"Αντρέι, άσε με..." Είπε η Θεοφανώ ακόμα από την αγκαλιά του κατακόκκινη από ντροπή. Εκείνος γύρισε να την κοιτάξει και της έδωσε ένα πεταχτό φιλί στον αριστερό της κρόταφο κάνοντάς την να ντραπεί ακόμη περιααότερο. Τα χείλη της ήταν κατακόκκινα αποτέλεσμα της προηγούμενης δραστηριότητας του ζευγαριού και όταν τα δάγκωσε από το άγχος κοκκίνισαν ακόμη περισσότερο. "Έχετε να μοιραστείτε τίποτα με εμάς;" Ρώτησε ο Κοσμάς κλείνοντάς τους το μάτι. "Να σε λέω καπετάνισσα ή είναι ακόμα νωρίς;" Ο Αντρέι προσπάθησε να μην γελάσει αλλά η Θεοφανώ κοίταζε τον Κοσμά απορημένη. "Με λέει ακόμα καπετάνιο." Της είπε και εκείνη έβαλε τα γέλια. "Κοσμά..." του είπε και γύρισαν όλοι να την κοιτάξουν "... ξεχνάς μου φαίνεται ότι ήμουν καλύτερη πειρατής από όλα τα τουφέκια εκεί κάτω όταν παίζαμε." Του θύμισε και εκείνος κούνισε το κεφάλι του. "Δεν μ'άφηνε ο Αντρέι να το ξεχάσω και να 'θελα." Είπε και η κοπέλα τον ένιωσε να παγώνει έτσι όπως την κρατούσε.