"ေဝ........ဝူးးး"
"ေမာင္မင္း ခိုင္ဖုန္းရံုးေတာ္ေရ႔ွစည္တီးၿပီး မတရားမႈကိုတိုင္ၾကားခဲ့ပါသလား"
ေပါင္လူႀကီးမင္းရဲ့ အသံက်ယ္က်ယ္ေၾကာင့္ သူ႔ပခံုးဖ်ားေလး ဆတ္ခနဲတုန္သြားရတယ္။ သူက ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပံု႔ပံု႔ကေလးထိုင္ေနၿပီး ခေမာက္အႀကီးႀကီးကို အကာအကြယ္ယူလို႔ ဟိုဒီေဝ့ဝဲၾကၫ့္ေနတာရယ္။ နဂါးေခါင္းဓားစက္၊ က်ားေခါင္းဓားစက္နဲ႔ ေခြးေခါင္းဓားစက္ေတြကို ၾကၫ့္ခ်င္ေပမဲ့ ပိတ္စဝါဝါ အုပ္ထားတာမို႔ ဘာေတြမွန္းေတာ့ မေရရာပါဘူး။ အခုေတာ့ ေပါင္လူႀကီးမင္းရဲ့ ေမးခြန္းကိုေျဖရပါၪီးမယ္။
"ဟုတ္ကဲ့...တိုင္ၾကားခဲ့ေၾကာင္းပါ "
"ေမာင္မင္းနာမည္ေျပာ"
"ေရွာင္ဝါးဝါ...အယ္...ေရွာင္ဝမ္......အြန္"
္
သူ႔တံု႔ျပန္စကားအဆံုးမွာ ေပါင္လူႀကီးမင္းက ေမးျမန္းလာပါတယ္။ရုတ္တရက္မို႔ သူလည္း နာမ္စားတခ်ိဳ႕ လႊတ္ခနဲထြက္သြားေပမဲ့ တကယ္တမ္းက် ဘယ္လိုျပန္ေျဖရမယ္မွန္း မသိေတာ့ဘူးရယ္။ အဲ့ဒါမွ ေကာင္းေရာ၊ သူ႔နာမည္အရင္းကို သူကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိဘူး။
"ေပါင္လူႀကီးမင္းေမးေနတာကို တေလးတစားေျဖစမ္း...မင္းခေမာက္ႀကီးကေရာ ခုထိမခြၽတ္ေသးဘူးလား ဟမ္"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ဆြဲခြၽတ္လာတဲ့ လက္ၾကမ္းၾကမ္းေၾကာင့္ သူ႔ခေမာက္ႀကီး လြင့္ထြက္သြားရၿပီပဲျဖစ္တယ္။သူလည္း အလန္႔တၾကားျဖစ္သြားရၿပီး ဖ်တ္ခနဲေမာ့ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ အနက္ေရာင္ဝတ္စံုဝတ္ အမႈထမ္းတစ္ေယာက္ကိုေတြ့လိုက္ရပါတယ္။သူလည္း တကယ့္ကို လန္႔ဖ်ပ္သြားရၿပီမို႔ ေခါင္းကိုအျမန္ငံု႔ခ်ပစ္လိုက္ၿပီး ေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ေျပာလိုက္တာက...
"ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးနာမည္က...ေရွာင္...ေရွာင္ဝါးဝါ ပါ ေပါင္ကုန္း"
"........."
သူ႔စကားအဆံုးမွာ ဘာတံု႔ျပန္သံမွ မၾကားရဘူး။ တေလးတစား သံုးႏႈန္းလိုက္လို႔ပဲလားေတာ့မသိေပမဲ့ ရံုးေတာ္တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္သြားတာပဲျဖစ္ပါတယ္။သူလည္း ဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိတာမို႔ ေခါင္းေလးေမာ့ၾကၫ့္မယ္အလုပ္မွာပဲ ေပါင္လူႀကီးမင္းဆီက စကားသံထြက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။
