take to heart, minchan

tweny b!tch

~once, I was 20 years old, my story got told

I was writing about everything, I saw before me~

!Zaman atlaması Lino 20 yaşında!

.

.

.

...

"Minho!"

Omzunda asılı duran ince hırkayı çıkarıp yan taraftaki dolabın içine fırlattıktan sonra gülümseyerek bakışlarını içeri doğru çevirdi Chan.

"Güzelim ben geldim~"

Gözleri küçük ev arkadaşını aramıştı etrafta.

Büyük adımlarla salona geçmiş bel çantasını da koltuklardan birine bırakıp mutfağa çevirmişti bakışlarını.

Kaşlarını çattı genç adam. Telefonunu çıkarıp saate baktı önce, şimdiye kadar çoktan gelmiş olması gerekiyordu Minho'nun.

Ne zaman gecikecek olsa her zaman önceden haber verdiğini bildiğinden ister istemez şaşırdı Chan.

Kendi yatak odasına doğru yürüdüğü sırada Minho'nun odasının hemen önünden geçerken kulağına çalınan seslerle olduğu yerde durmuştu.

İnleme sesleri geliyordu. Minho'ya aitti bu sesler. Acı çekiyormuş gibiydi sanki. Son zamanlarda sürekli yaptığı gibi yine kapatmıştı kendini.

Derin bir nefes verdi dudaklarından, daha sonra da hafifçe tıklattı kapıyı.

"Ufaklık?"

Seslenir seslenmez içeriden gelen sesler tamamen kesilmişti.

"Sen iyi misin?"

Birkaç saniye süren derin sessizliğin peşinden cılız sesi duyulmuştu içeriden.

"Chan?"

Sesini duyar duymaz geniş ve sıcak bir gülümseme oluşmuştu genç adamın suratında. Her ne kadar aynı günün sabahında beraber kahvaltı yapmış olsalarda özlüyordu onu sanki. Onu görmediğini bilese de kafasını hafifçe eğerek onayladı küçüğü. 

"Evet güzelim, girebilir miyim?"

Daha cümlesini bile bitiremeden kendisini "Olmaz!" Diye sesini yükselterek panikle reddeden küçüğüyle gülen yüzü düşmüş, yaslandığı kapıdan ayrılmış ve bakakalmıştı öylece.

"Yani-"

 "Ş-Şuan müsait değilim hyung."

Duraklamasına ek olarak oldukça tuhaf şekilde çıkan sesi artık bütünüyle endişelenmesine sebep olurken tekrar dudaklarını araladı ısrar etmek için. Fakat Minho ondan önce davranarak tün kelimelerini çoktan ağzına tıkmıştı bile.

"Sonra konuşsak olmaz mı Channie~"

Büyük olan tam arkasını dönüp kendi odasına doğru yönelecekken küçüğün  yaptığı yarım yamalak aegyo ve telaşlı ses tonuna eklenen ani çarpma sesiyle Chan, küçüğe bir şey olacak endişesiyle hızla dönüp kapı koluna asılsa da kilitlenmiş mekanizma buna izin vermemişti.