တစ်ဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ် ကိုကို့ကို
ကျွန်တော် အသက် တစ်ဆယ့်ငါးနှစ်မှာ
ဝေဝေဝါးဝါးဓာတ်ပုံတစ်ပုံတည်းနဲ့ စွဲလမ်းခဲ့ရတယ်..
"အန်ဒရီ .."
"ဟင် .."
လွမ်းနွေရဲ့ ခပ်တိုးတိုးခေါ်သံလေးအပြင် အေးစက်နေတဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့အန်ဒရီ့ရဲ့လက်မောင်းလေးကို တို့ထိလိုက်တော့ မှိတ်ချထားသည့် မျက်ဝန်းတွေက ပွင့်လာခဲ့သည်။
"ဟင် .. ကိုကို ရေတွေစိုနေတယ်"
အိပ်ချင်မူးတူးအခြေအနေမှာတောင် လွမ်းနွေရဲ့ ပြောင်းလဲမှုကို သတိထားမိကာ အပူတပြင်းဖြစ်သွားပုံရသည့် အန်ဒရီ။
" မင်း ဘာလို့ .. အဲ့လောက် ဆိုးရတာလဲ အန်ဒရီရယ်"
" ကိုကို .. ကျွန်တော် .."
အန်ဒရီက ခုံပေါ်ကနေ ထလို့ လွမ်းနွေအတိုင်း အောက်မှာ ဒူးထောက်ချထိုင်လိုက်ပြီး ..
"ကိုကို ဘာလို့ရေတွေစိုရွှဲနေရတာလဲလို့ .. ကိုကိုဖျားအုံးမယ်"
"မင်းကြောင့်လေ အန်ဒရီ .. မင်းဘာလို့ လူကြီးတွေကို မပြောဘဲ ထွက်သွားလဲ၊ ငါတို့ဘယ်လောက်စိတ်ပူလိုက်ရလဲ မင်းမတွေးဘူးလား ဟင် "
လွမ်းနွေက လေသံမာမာနဲ့ပြောပြန်တော့လည်း ခေါင်းကိုငုံ့ထားပြန်သည်။ ဒီကောင်လေးက အပြစ်ကလေးများလုပ်ထားပြီးရင် သနားအောင်လည်းနေတတ်သေး၏။
"ငါ အရမ်းစိတ်ပူသွားတာ အန်ဒရီ .. မင်း အဲ့လို မဆိုးရဘူးလေကွာ"
"ကိုကို့ အခန်းရှေ့မှာ စာထားခဲ့တယ်လေ .. ကျွန်တော် ဒီဘက်အိမ်မှာလို့"
လွမ်းနွေဟာ မိခင်ဖြစ်သူလာပြောတုန်းက စိတ်ပူပူနဲ့ ပြေးထွက်လာခဲ့တာ စာတွေဘာတွေလည်း သူမမြင်နိုင်ခဲ့။
လွမ်းနွေက ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကိုချလိုက်၏။ အန်ဒရီ့အတွက် သူ့ရဲ့ နောက်ဆုံးလက်နက်ကို ထုတ်သုံးရန်သာ တွေးလိုက်မိတော့သည်။
"အန်ဒရီ .. မင်း ငါ့ကို တကယ်ပဲ ချစ်တာလား၊ မင်းကိုယ်မင်း ချစ်နေတာလား"
BINABASA MO ANG
လွမ်းရခက်တဲ့ နွေရက်ကလေးရေ ...
Romanceကိုကို .. ခင်ဗျားသာ ချစ်တယ်ဆို ဗုဒ္ဓကိုလည်း ကျွန်တော် ချစ်ပေးနိုင်ပါတယ်။ - အန်ဒရီရာ မာရစ်စတယ်လီယို - အန်ဒရီ x လွမ်းနွေ
