arabella // taekook // omegaverse // texting

43-baby, my baby

i bet on losing dogs-mitski

(bölümle şiddetle tavsiye)

Saatin rahatsız eden sinir bozucu tiktakları...

Bir de yataktaki bedenin kalp atışlarından haberdar eden makinenin sesi...

Oda ölüm sessizliğine gömülmekten bu sesler sayesinde kurtuluyor sayılırdı. Açık bej koltukta iki büklüm olmuş Taehyung, her şeyden habersiz derin uykusunda olan bedeni izliyordu kan çanağına rakip gözleriyle.

Zamanı günlerdir çok değersizleştirmişti, akıp gidiyor, saatlerce gözlerini ondan ayırmadan orada oturabiliyordu artık. Ne saatin ne dakikanın önemi kalmıştı artık. Günlerin esamesi bile okunmuyordu.

Onun zamanı Jungkook gözlerini açtığı anda başlayacaktı.

Bu garip sükuneti kapıdan elinde kahveyle giren Jimin bölmüştü.

"Taehyung?"

Dalgınca hmlayarak cevaplamıştı onu diğeri.

"Kahve, en azından bunu iç. Ayakta durman için."

"İstemiyorum."

Her şeyin ona Jungkook'u hatırlatması kaçınılmaz olmuştu, iş yerinde yaptığı kahvelerin acı tadını hissetmesi de bundandı kurumuş boğazında. Yutkunamadı, eh, buna çabalayamamıştı da.

"Bir ara," dedi sesi bağırmaktan ağlamaktan çatallıydı. "Bir ara çok sinirli olduğumu söyleyerek kahve yerine papatya çayı getirmişti."

Günlerdir kurduğu birkaç farklı cümleden biriydi bu.

Jimin sadece burukça gülümseyebildi.

"Her şeyimden nefret ediyorum. Ona kapılmamak için görmezden gelmeye çabaladığım zamanlara lanet okuyorum, onunla geçirmediğim her an için etimle kemiğimle iğreniyorum kendimden."

Durdu, gözleri hala uzanan bedendeydi.

"Hepsi benim suçum. Hepsi."

Bu da her gün sayıkladığı cümlelerden biriydi. Yine herkes sustu, gürültülü saat ve makine hala muhabbetlerine devam ederken diğer her şey sustu.

-

instagram

(Olaylardan önce)