|| Mardin'den Kaçış Serisi II ||
+18
Bazı kaderler kesişim, bazı kesişimler ise
kaderdi.
"BDSM içermektedir."
Kapak tasarımı @-necirvan 'a aittir
"Kitapta kuma yoktur."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Salonun yumuşak ışıkları altında, zarifçe döşenmiş bir koltuğa oturdum. Elimde ince bir viski kadehi, gözlerim yarı kapalı, dudaklarımdan süzülen içkinin tadını çıkarıyordum. Kadehimin içindeki sıvı loş ışıkta parıldıyordu.
Karşımda ise yine Boran vardı. Gözleri bana dikilmişti, hayranlıkla izler gibiydi her bir hareketimi. Ya da ben mi öyle görmek istemiştim? Boran'ın yüzünde hafif bir gülümseme vardı. O da bir kadeh alıp önümdeki içkiden biraz kadehine doldurdu.
''Gerçekten harika.'' Ağzımda bilinçsizce dökülmüştü bu cümle. Şimdi Boran'ın bende olan bakışları kısa süreli dudaklarıma kaymıştı.
Fısıltı halinde dağılan sesi ile ona döndüm ne yazık ki. Gözlerinde garip bir ifade varken, yine beni tatmin etmeyecek açıklamalar yapacağını düşünerek elim ile durdurdum.
''Ben buraya, senin sahte ya da gerçek mi olduğundan emin olmadığım konuşmalarını dinlemek için gelmedim Şahmaran, ben sadece sözümü tutmak için, senin zorunla getirildim. Her zamanki gibi, sen yine beni dinlemedin.''
''İçinde olan, beni hep yargılayacak o mahkeme hiç sona ermeyecek, biliyorum. Çünkü ben sana, senin evin benim dedim Roza, sonra o evi ateşe verip, özür dahi dilemedim. Ama ben kendimden de özür dilemedim, sana aşık olan Boran'a da. Benim o halim, senin evinle beraber yandı. Düzeltmeye çalıştım, külleri avuçlarımda kaldı...''
Dudaklarımı dişlerimin arasına geçirdim ağlamamak için, boğazımın kuruduğunu hissederek.
Boran yüzüme garip bir hüzün ile baktı. Ardından yerinden yavaşça kalktı, salonun merkezinde durdu ve bana bakıp, elini bana doğru uzatarak yanına çağırdı.
"Gel hadi yavrum, bu geceyi dans ederek geçirelim."
Dediği şey kaşlarımın çatılmasına neden olurken, Boran'ın beklenti dolu ifadesi ile, ne yapacağımı bilemedim.
"Korkma, ısırmayacağım."
"Pek güvenemedim!"
Dudakları yukarı kıvrıldı. Ardından bana doğru yürüyüp, elimden yavaşça tuttu.
Elimi elinden çekmek istedim ama ters bir tepki veremedim. Tam salonun ortasında durduğunda, elimi bıraktı.
Elim havada asılı kalırken, o modern görünen ses sistemini açıp, sakin bir müzik açtı. Garip hissetmiştim.
Ardından yanıma gelip elimi tuttu. Elini, belime atmak için, sanki gözlerimin içine bakıyordu.
Sessiz kalınca, yüzümde kızgın bir ifade görmeyince de belime sarıldı.
İkimiz de salonun yumuşak müziği eşliğinde dans etmeye başlamıştım ama kendimi garip hissediyordum. Aklıma bir sürü sorular gelmişti şimdi geçmişten dolayı.
