Sıfır Noktası +18

VN Kısım II : Bölüm 7

Önce oylamayı unutmayın çiçeklerim <3❤️

Ağzımdan acı dolu bir çığlık koptu. Arya ise kısa bir süre sessiz kaldıktan sonra konuşmaya başladı. "Kızım, siz manyak mısınız? Niye Daren'i kaçırıyorsunuz? Adam yarın evlenecekti!" diye bağırdım. Sesim koridorda yankılandı, her kelimeyle beraber duvarlara çarpıp geri döndü.

''Ne yapayım, bu enayi Elçin bunu öğrendiğinden bu yana, Gülden Karaböcek, sen evlisin dinliyor. Ya arkadaş katili olacaktım, ya da bunu susturmak için bir şeyler yapmam gerekiyordu.''

''Ve siz de kaçırmayı mı seçtiniz Arya?''

Arya sessiz kalırken, ellerimi saçlarımın arasına geçirdim. Yerimde dört dönüyordum.

''Yanlış anlama Arya, ben de çok istiyorum Elçin'in mutlu olmasını ama siz Mardin'de olan insanların zihnini bilmiyorsunuz. Şimdi bu konuyu namus davasına çevirecek kızın ailesi. Zarar gelmesinden korkuyorum size.''

Yine uzun bir sessizlikten sonra konuşmaya başladı. Ve beni dehşete düşürecek o kelimeleri söyledi.

''Daren'in evleneceği kız zaten bize yardım etti. O da eğer biz Daren'i kaçırmasaydık, sevdiği ile kaçacakmış akşam. Az sonra kızın sevdiği çocuğa yardım edeceğiz, onu kaçırması için. Kız da sevdiğine kaçarsa her şey çözülür diye düşündük.''

Allah'ım bunlar nasıl bir şeyin içine girmişlerdi? Suskunluğa bürünürken, Arya konuşmaya devam etti.

''Kızı kaçırdıktan sonra ne yapacağımızı bilmiyorum. Bir fikir ver Roza?''

''Kaldım şu an, bekle. Bir şeyler düşünmeye çalışıyorum.''

Beynimin uyuştuğunu düşünürken, ellerimi saçlarımda dolaştırdım.

''Bugün de dahil, sizden kimse ama kimse dışarı çıkmasın. Ben bir şeyler düşüneceğim.'' Telefonu kapattığımda, korku hala bedenime çarpıyordu. Umarım kötü bir şey ile sonuçlanmazdı. Yatağa kafamı yine yerleştirirken, kendimi zorladım ama olmadı.

Yavaşça yerimden kalkarken, gergin düşünceler zihnimde dolaşıyordu. Her biri, karar verme anımı ele geçirmeye çalışıyordu. Sonra aklıma gelen düşünce ile duraksadım. Yapmak ya da yapmamak arasında bocalıyordum; ancak başka seçeneğim yoktu. Derin bir nefes alarak, geçmişte kullandığı o numarayı tuşladım. Parmaklarım titriyordu, belki de o numara artık ona ait değildi. Eğer öyleyse, ne yapacağımı bilemiyordum. Onun kapısına gitmek istemiyordum, ama bu adımı atmalıydım. Aklıma bir fikir gelmiyordu çünkü.

Telefonun diğer ucundaki ses tonu, beklediğim sessizlikten daha yüksek bir sesle karşıladı beni. Adımı duyunca, kalbim saçma sapan hızlandı. Aptal mıydım neydim? Evet, hala aynı numarayı kullanıyordu. Şaşkınlığımı gizleyemedim. Sessizliğim uzayınca, adımı ikinci kez tekrarladı, bu sefer bir endişe tonuyla. "Bir sorun mu var Roza?" diye sordu.