|| Mardin'den Kaçış Serisi II ||
+18
Bazı kaderler kesişim, bazı kesişimler ise
kaderdi.
"BDSM içermektedir."
Kapak tasarımı @-necirvan 'a aittir
"Kitapta kuma yoktur."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gözlerimi kapattığımda, zihnimdeki sis perdesi biraz olsun aralandı. Kalbimin derinliklerinde, yankılanan sesler ve renklerle dolu bir dünya vardı. Her bir düşünce, bir öncekinden daha parlak ve daha canlıydı. Ancak bu düşünceler, gerçek dünyanın ağırlığı altında ezilmiş ve sessiz kalmıştı sanki.
İç dünyam, kırılgan bir cam fanus gibiydi; dışarıdan bakıldığında güzel ve dokunulmaz görünürken, içeriden bakıldığında ise kırık dökük ve yaralıydı. Her bir parçası, geçmişin hatıraları ve geleceğin umutlarıyla doluydu. Ama şu an, o parçaların arasında sadece belirsizlik ve tereddüt vardı.
Kendini bir denizin ortasında, küçük bir sandalda sallanan biri gibi hissediyordu. Etrafımdaki dalgalar, hayatın zorlukları ve karşılaştığım engelleri temsil ediyordu. Ve o, bu dalgaların arasında yönümü bulmaya çalışıyordum.
''Teklif çok cazip ama uyuman gerekiyor, zihnin çok karışık güzelim.''
Hayal olduğu böylelikle doğrulanmıştı. Boran böyle bir şeye gerçekte asla hayır demezdi. Hayali adamın elleri yüzüme kaydı, benim ise gözlerimden yaşlar akıyordu şimdi. Böyle rüyalarıma girdiğinde, onu böyle denerdim. Kendimden nefret ediyordum. Ne kadar aciz bir insana dönüyordum bazen.
''Niye ağlıyorsun yavrum?''
Gözlerim yorgunlukla doldu, adamın yüzüne hüzünlü bir tebessümle baktı.
Elleri titreyerek, garip bir hisle yüzünü okşadı.
Gözlerimden süzülen yaşlar ise yanağımda bir yolculuğa çıktı.
"Çok aptalım, değil mi?" diye sordum kısık bir sesle. "Gerçeğinle kavga edip, hayalinle avunuyorum."
Boran, bana buruk bir gülümsemeyle karşılık verdi. Ben ise konuşmaya devam ediyordum. "Belki herkes beni gurursuz sanır, onca yaptığın şeyden sonra. Bazen ben de diyorum kendime...''
Gözümden yaşlar süzülüyordu.
İç dünyam, sisli bir sabahın pusunda kaybolmuş gibiydi. Düşüncelerim, geçmişin ve geleceğin arasında gidip geliyordu. Kalbimdeki savaş ise, aklımdaki sorularla dans ediyordu. Sevgiyle dolu ama korkuyla karışık bir his, beni esir almıştı. Boran'a olan hislerim, bir yandan beni güçlendirirken, diğer yandan da zayıflatıyordu.
''Babama çok kızgınım, beni sahte bir sevgiye muhtaç bıraktığı için. Beni kırık bir kız çocuğu gibi büyüttüğü için. Bana sahte sevgiyi, gerçek sevgi ile mukayese etme ölçeğini öğretmediği için.''
Boran sessizce dinledi. Onun da gözlerinde bir hüzün vardı, ama sözcüklerini içinde tutmayı tercih etti. Gerçi rüyaydı. Hiç bir gerçekçi sözü, beni gerçekte teskin etmezdi.
Önüme gelen saçları arkama atarken, dudağımda buruk bir ifade vardı.
"Bana, ben hayatından önceki hayatına geri dön. Hayatına hiç girmemişim gibi devam et demiştin. Ben, hep buradaydım. Uçurum ve yaşam arasında. Ben hiçbir yere ait olamadım Boran, ait oldum sandım. Evimin bir kundakçı olduğunu öğrendim..."
