Night of Waterfalls (Venom Series #2)

Chapter 20

Chapter 20: Entrance

"Alright! I can do this!"

I tightly slung the quiver over my shoulder as I started to run fast. Over my chest was another string of a magical brown bag containing all of my weaponry.

As I continued to move forward, the gush of the wind kissed my cheeks. I could feel the dim light of the moon passing through the spaces of the billowing tall trees. The heavy thud of my heavy boots against the dry leaves and fallen branches, accompanied by the soft clatter of the wooden arrows behind me overwhelmed the whole place.

Until the thick roots that I failed to notice slipped under my foot, in a moment, I found myself sprawled on my stomach.

"Shit!"

I irritatingly kicked the thick root before I got up. I remained seated for a while, with my hands pressed on the ground behind me, and then I looked up. I suddenly felt like I was already in the heart of the forest with the canopy that seemed to be swirling before my eyes.

I closed my eyes, took a deep breath, and shook my head. "Let's go, Kezalli!"

I stood up and looked around.

Sa saglit na sandaling ipinakita sa akin ni Tobias ang daan gamit ang kanyang mga mata niya, hindi na ako nahirapan tahakin ang daan ko sa kagubatang iyon. Isa iyon sa katangian mayroon ako, mabilis akong turuan at lalong hindi ako nakalilimot.

I am basically made to survive. Ganoon na rin talaga siguro kung iyon na talaga ang nakalakihan ko. Noong una'y nanatili akong naglalakad hanggang sa masundan iyon muli ng pagtakbo.

I took a different route. Kahit naririnig ko na ang ingay na nagmumula sa grupo nina Claret ay pilit akong nagpatuloy sa pagtakbo.

Si Tobias na rin mismo ang nagsabi sa akin na kaya na iyon ng grupo nina Claret. I should reach the old castle, find a best spot to help them, because that's how I could effectively help them with my ability in a long range combat.

I surpassed Claret and her group.

Panay ako sa pagtakbo hanggang sa matigil ako nang makakita ng apat na kakaibang nilang. Baboy ramo?

Hindi lang ako ang natigilan dahil maging ang mga ito'y tila hindi inaasahan na may bampira silang makikita sa lugar na ito, nasisigurado kong patungo rin ang mga ito sa grupo nina Claret.

Tuluyan na akong tumigil sa pagtakbo. Ilang beses akong napaatras habang ang isang kamay ko ay inaabot na ang aking mga pana sa likuran. Hindi na rin nagpatuloy pa ang apat na baboy ramo na namumula ang mga mata dahil ang atensyon nilang nagtungo na sa akin.

"Ilang kilo kaya ang maaari kong benta sa palengke kapag dinala ko kayo sa mundo ng mga tao?"

Inaakala kong hindi sila ganoon kabilis tumakbo ngunit nang kapwa nila nailagan ang pana ko, napailing na ako at napatalikod.

"Shit! Takbo!"

Wala akong ibang nagawa kundi magpaulan ng mura habang kumakaripas ng takbo habang habol ng baboy ramo.

The horns on their nose, forehead, and the heavy thud of their feet would kill me in an instant. "No! Shit shit!"

Hindi ko na naalala ang daan dahil ang tanging ginawa ko na lang ay tumakbo at sa tuwing lumilingon ako ay mas lumalapit na sa akin ang mga baboy ramo.

"Oh no . . ."

Mariin kong isinarado ang isipan ko. Ayokong makikita ako ni Tobias sa ganitong sitwasyon. I told him that I could reach the old castle without a problem, and then he'd see me like this?