Aşk Kalbe Değince

15. BÖLÜM HASTANE

Şarkı bana bu bölümleri yazarken çok ilham verdi. İsteyenler dinleye bilir ben çok seviyorum iyi okumalar.

Gözlerimi açtığımda bir hastanenin acil kısmındaydım. Neler olduğunu ya da ne zaman buraya geldiğimi hatırlamıyordum. Kayra karşıda bir sandalyeye oturmuş ellerinin içine başını almış yere bakıyordu. Çökmüş bir haldeydi. Korkmuş ve canı yanıyormuş gibiydi. Fakat neden benim yüzümden bu hale gelsin ki. Tamam, beni öldürmeyeceğine artık inanmıştım fakat bu kadarı fazlaydı. Bunun bir açıklaması olmalıydı. Ha birde güzel günümüzü mahvettiğim konusu vardı tabi. Yatakta doğrulmaya çalışırken cılız çıkan sesimle Kayra' ya seslenmeye çalıştım. Ağzımda oksijen başlığını fark edince çıkartmaya çalıştım. Kayra'nın sesimi duyunca irkilip yanıma koşması bir oldu. Onu hiç böyle endişe içinde görmemiştim. Benim için mi endişelenmişti yani. İster istemez gülümsedim. O ise hala endişe ile bana bakıp ellerimi sımsıkı tutarken oksijen başlığını çıkartmama yardım etti. Çıkarınca da

''Nasılsın Mira iyi misin?'' diye sormuştu tek nefeste. Bir elini de yanağıma koymuştu. Bal sarısı o gözlerinde hüzün vardı yine.

''Merak etme Kayra ben iyiyim. Asıl sen nasılsın hiç iyi görünmüyorsun.'' Dediğimde sinirlendi ve elin yanağımdan çekerken

''Benim nasıl olduğumu mu soruyorsun şu an gerçekten. Mira sen az kalsın...'' derken sustu. Sonunu söylemek istemiyor gibiydi. Gözlerine biriken damlaları görebiliyordum. Benim için gerçekten endişelenmişti.

''Az kalsın boğuluyordun ve benim nasıl olduğumu mu soruyorsun. Cidden sen çok tuhaf bir kızsın.''

''Kayra iyiyim ben. Üstelik bu numaralar ile elimden kurtulacağını sanıyorsan yanılıyorsun'' bana anlamayan gözlerle baktı.

''Bakma öyle bana bir gün vermiştin. Ama şimdi o günün vakitlerini bir hastanede geçirtiyorsun.''

''Saçmalama Mira. Az kalsın o gün son günün oluyordu. Ama sen tutmuş ne diyorsun.''

''Ben onu bunu bilmem Kayra. Saat kaç şu an.'' Bana karşısında tuhaf bir varlık varmış gibi bakıyordu. Ama onunla güzel bir gün geçirme şansını telef edemezdim. Evet, ciğerlerim yuttuğum su yüzünden çok acıyordu, çarptığım için başımda çok ağırıyordu ama umurumda değildi. Bu günü onunla mutlu bir şekilde bitirecektim.

''Saat tam olarak 4.30''

''Kayra bu gün birbirimize içimizden geldiği gibi konuşup istediklerimizi söyleyecektik değil mi?''

''Evet''

''O zaman beni buradan çıkar ve kaldığımız yerden günümüze devam edelim.''

''Olmaz Mira doktor ciğerlerine çok su gittiğini ve başını çarptığın için gözetim altında tutulman gerektiğini söyledi.''

''Kayra lütfen'' derken bir elimi de yanağına koyup tam gözlerinin içine bakarak konuşmama devam ettim

''Bu günümü burada geçirmek istemiyorum. Seninle dışarıda sevgilim olarak güzel günümü tamamlamak istiyorum.'' Dediğimde iyice sinirlendi ve ayağa kalktı.

''Neden Mira neden bu aptal güne takıldın bu kadar.'' Seni sevdiğimden seninle geçireceğim vakitler çok değerli aptal. Burada sen başımda bana hüzünle bakarken bitsin istemiyorum bu gün. Tabi bunları ona söylemeyecektim.

''Burada bana acırmış gibi bakarken günümü bitirmek istemiyorum Kayra. Üstelik yaşadıklarımı unutturacak bir şeylere ihtiyacım var.'' Dediğimde ikna olmuşa benziyordu. Tekrardan gelip yanıma oturdu. Başını eğip düşünmeye başladı. Ellerini tuttuğumda dönüp gözlerime baktı.

''Kayra sana güvenip güvenmediğimi sormuştun. Şimdi ben de sana sormuyorum. Lütfen bana güven. Gerçekten iyiyim ben. Lütfen beni buradan çıkar.'' Dediğimde tuttuğum ellerimden kurtuldu ve o benim ellerimi aldı ellerinin içine.

''Bir şartla kabul ederim dediğini'' dediğinde yerimde kımıldayıp dikkatle ona baktım.

''Doktorla konuşacağım bir sakıncası yok derse seni çıkartacağım. Lain aksini söylerse sakın tek kelime daha söyleme yoksa seni yatağa bağlamakla kalmam ağzını da bantlarım ona göre'' dediğinde gülmeye başladım.

''Ne gülüyorsun yaparım bilirsin.'' Derken oda gülüyordu. İşte benim sevdiğim Kayra'm. Güldüğünde yüzünde güller açan sevdiğim. Tam Kayra doktorun yanına gitmek için ayaklanacaktı ki doktor geldi yanımıza.

''Maşallah gençler Allah bozmasın mutluluğunuzu.'' Derken istek dışı sesli

''Âmin'' deyince Kayra gözlerime derinden baktı. Sanki oda âmin diyordu içerisinden. Hem de binlerce kez. Ya da ben bu gün fazla duygu yüklüydüm. Bu gün yaşadıklarım da çok normal sayılmazdı nede olsa. Başta Kayra beni öldürmek isteyen fakat sebebini bilmediğim bir neden yüzünden öldürmeyen adam değil de sanki gerçekten benim sevgilim olan biriymiş gibiydi. Kayra'nın sesiyle kendime geldim. Yanımdan kalkmış doktorun karşısına dikilmişti.

''Bu görmüş olduğunuz hanım efendi iyi olduğunu hatta yaramazlık bile yapabileceğini söylüyor. Ha birde burada kalmak istemediğini. Siz bu konu da ne düşünüyorsunuz acaba.'' Dediğinde bunu benimle dalga geçermiş gibi söylemişti. Ona bakarken gözlerimi devirerek güldüm. Ama asıl hoşuma giden ve beni şaşırtan doktorun cevabı olmuştu. Çok doğru bir isabet olmuştu cevabı.

''Bence küçük hanım kendi ilacını bulmuş. Bizim ilaçlarımıza ihtiyaç duymuyor. Eğer siz onun yanın da olacaksanız burada durmasına hiç gerek yok. İyi olma konusunda da eminim burada olduğundan bin kat daha iyi olacak. Onu dinlesen iyi edersin. Bence elinden de kaçırma'' diyerek bana göz kırptıktan sonra yanımızdan uzaklaştı. Adama birden sempati ve sevgi duymaya başlamıştım. Kayra ise doktorun dediklerini anlamaya çalışıyormuş gibi hala onun arkasından bakıyordu.

''Ben sana demedim mi iyiyim diye. Duydun doktoru işte. Şimdi beni buradan çıkar lütfen.''

''Bu doktor sıyırmış bence asıl hasta kendisi kim vermiş buna doktorluk diplomasını neymiş efendim seni dinleyecekmişim. Sen zaten ilacını bulmuşun. Onlara ihtiyacın yokmuş falan filan.''

''Bence doktor çok haklıydı. Hem ben sevdim. Bence çok iyi bir doktor.''

''Tabi senin istediğini verdi ya sana sev. Aman geç kalma.'' O az önce beni kıskandı mı bana mı öyle geldi yoksa.

''Sen kıskandın mı beni?''

''Ne? Saçmalama ben seni niye kıskanayım ki''

''Bilmem bende onu diyorum işte''

''Bu gün benim sevgilimsin ya kendimi kaptırdım sanırım yoksa ben seni ne diye kıskanayım ki?''

''Hoşuma gitti?''

''Ne hoşuna gitti?'' diye sorarken yataktan kalktım ve çantamı alarak Kayra' ya yaklaştım. Kulağına dudaklarımı yaklaştırarak

''Beni kıskanman'' dedim. Ben çıkışa doğru ilerlerken arkama baktığımda o hala aynı yerde dikiliyordu. Onun bu şekilde etkilendiği görmek hoşuma gitmişti.

Arkadaşlar bu bölümler kısa biliyorum ama zaten birden fazla bölüm paylaştığım için sizi çok etkileyeceğini sanmıyorum. Umarım beğenirsiniz. Yorum ve oylarınızı bekliyorum. İyi okumalar.