အရင်ဘဝက ပုန်ကန်ခဲ့တဲ့ စစ်သူကြီးရဲ့ ကိုယ်ဝန်ရသွားပြီ။

အခန်း (၆၂)

အရင်ဘဝက သစ္စာဖောက် စစ်သူကြီး​၏ ကိုယ်ဝန်ကို ငါ လွယ်ထားရပြီ

အခန်း ၆၂

ကွမ်အန်းဘုရင်အိမ်တော်တံခါးမှ ထွက်လိုက်ပြီး နီလျဲ့သည် ခဏရပ်ကာ မြွေနဂါးနှင့်တူသော ကွမ်အန်းဘုရင်အိမ်တော်၏ အားမာန်အပြည့်ရှိသော အက္ခရာလေးလုံးကို လည်ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ​၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်များက အနည်းငယ် ကွေးတက်သွားသည်။

သူ​၏ လက်ပတ်ကို စေ့လိုက်ပြီး အတော် အေးအေးဆေးဆေး နင်းလျှောက်သွားသည်။

မကြာမီ ကျောက်ခြင်္သေ့နားတွင် စောင့်နေသော ချောင်ကန်းသည် ဒေါင်ကောင်းကောင်း မြင်းတစ်ကောင်ကို ဆွဲခေါ်လာသည်။ သူသည် နီလျဲ့၏အမူအရာကို ချောင်းကြည့်ကာ စိတ်အေးသွားသည့် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။

မနေ့ညက ကျားနီဘုရင်သည် သူ၏နက်မှောင်ပြီး တည်ငြိမ်သောမျက်နှာကို အမှုမထားစွာ စခန်းထဲမှ မြင်းစီးကာ ဒုန်းစိုင်းထွက်သွားရာ သူသည် နောက်ကလိုက်ရမှာပင် ကြောက်ရွံ့သွားသည်။ သူသည် အိမ်တော်သို့ တကယ် ပြန်သွားသည်ဟု သူ မထင်ခဲ့ပါ။ သူသည် ဝေးလံခေါင်သီသော ခြံဝင်းထဲတွင် အိပ်ရေးပျက်လုနီးပါးဖြစ်ပြီး သတင်းဆိုးများကြားရမည်ကို ကြောက်နေခဲ့သည်။

ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သလဲဆိုတာကို သူနားမလည်ပေမယ့် ကံကောင်းစွာနှင့် ဒီအဆင့်ကို ကျော်နိုင်ခဲ့သည်။

နီလျဲ့သည် ချောင်ကန်း၏ မျက်လုံးအောက်က အပြာနှင့် အနက်ရောင်ကို ကြည့်ပြီး မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်ပေမယ့် ဘာမှမပြောဘဲ မြင်းပေါ်မှ လှည့်လိုက်သည်။

မြင်းခေါင်းကို လှည့်ရင်း သူ တစ်ခုခုကို တွေးမိပြီး စောင်းငဲ့၍ ပြောလိုက်သည်- "ငါ အခုချိန်ကစပြီး အိမ်တော်မှာ နေမယ်"

ချောင်ကန်း၏ မျက်ခုံးများသည် လှုပ်ယမ်းပြီး လျင်မြန်စွာ လက်သီးဆုပ်လိုက်သည်- "သိပါပြီ"

သူသည် ခဏလောက် တုံ့ဆိုင်းသွားပြီး- "လူကြီးမင်း... တပ်မှူးအိမ်တော်က ဆောက်လုပ်ရေးကို ဆက်လုပ်ဖို့ လိုသေးလား?"

နီလျဲ့​၏ မျက်နှာသည် မည်းမှောင်သွားသည်။ သူသည် ဒေါသထွက်ပြီး ပြစ်တင်မောင်းမဲချင်ပေမယ့် သူ​၏ ရိုးသားပြီး ကြောက်လန့်နေသော အသွင်အပြင်ကို မြင်လျှင် သည်းခံလိုက်ပြီး- "လိုတာပေါ့၊ ဘာလို့ မလုပ်ရမှာလဲ?"