အရင်ဘဝက ပုန်ကန်ခဲ့တဲ့ စစ်သူကြီးရဲ့ ကိုယ်ဝန်ရသွားပြီ။

Part 101

အခန်း ၁၀၁

သူ့ကို ကယ်တင်ပြီးကတည်းက နီလျဲ့သည် ဘယ်မှ မသွားတော့ဘဲ သူ့ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်သာ ပွေ့ဖက်ထားသည်၊ သူ့မျက်လုံးများသည် သွေးရောင်နီရဲနေပြီး မျက်လုံးပင် မပိတ်ရဲဘဲ ကြမ်းတမ်းသော သားရဲတစ်ကောင်လို လီယွမ်မင်ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာ ဖြစ်နေသော နှလုံးသားသည် ပြင်းထန်သော နာကျင်မှုနှင့် တွယ်ငြိနေသော အကြောက်တရားရှိနေပြီး အရိုးထိတိုင် အေးစက်စေသည့် အကြောက်တရားသည် နီလျဲ့​၏ အရိုးအရင်းအမြစ်တွင် ကမ္ပည်းထိုးထားပုံပေါ်ပြီး သူ့ကို တခဏမျှပင် မျက်လုံးမပိတ်နိုင်အောင် ဖြစ်စေသည်။

သူ့ကို ကယ်တင်ပြီးကတည်းက သူ့ရှေ့ကလူသည် မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ဘာမှမပြောပါ၊ သူ့တွင် အသက်ရှိသော အမူအရာမျိုးတောင် မရှိပါ။

နီလျဲ့သည် လူသေလိုဖြစ်နေသော သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ကာ မကျေမနပ်ဖြင့် နဖူးချင်း ထိလိုက်သော်လည်းတစ်ဖက်လူသည် သူ့မျက်လုံးများကို ပိတ်ထားဆဲဖြစ်ပြီး တုံ့ပြန်ခြင်းမပြုခဲ့ပါ။

ညသည် နက်ရှိုင်းနေပြီ၊ အလွန် နက်ရှိုင်းနေပြီဖြစ်သည်။

နီလျဲ့သည် ဘယ်နေရာက ရှာတွေ့ခဲ့မှန်းမသိသော ပါးလွှာသော သံကြိုးကို တွေ့ပြီး သူ့လက်ကောက်ဝတ်နှင့် သူ​၏ လက်ကောက်ဝတ်ကို ချည်နှောင်လိုက်သည်။

သူသည် အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာရသွားပြီး သူ့ပေါ် လက်တင်ကာ သူ့မွှေးရနံ့ကို ရှုရှိုက်ပြီးနောက် သူ့ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။

ည​၏ ဒုတိယဝက်တွင် နီလျဲ့သည် အကြိမ်များစွာ နိုးလာပြီး အေးစက်သော ချွေးလွှာများသည် သူ့နောက်ကျောတွင် ပေါ်လာရာ ကြောက်လန့်သွားခဲ့သည်။ သူသည် လီယွမ်မင်​၏ အဝတ်ထဲ သူ့ခေါင်းကို အဆုံးမရှိ တိုးဝင်ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က ရနံ့ကို သူ့ရင်ထဲက ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ အခိုးအငွေ့များကို ပပျောက်စေခွင့်ပြုခဲ့သည်။

ဗရမ်းဗတာည ဖြစ်ခဲ့သည်။

ကောင်းကင်သည် တဖြည်းဖြည်း တောက်ပလာပြီး အရှေ့ဘက်တွင် အရုဏ်ကောင်းကင်​၏ စကျင်ကျောက်ဖြူရောင်ကို ဖော်ပြနေပြီး အေးစက်သော နံနက်ခင်း အလင်းရောင်သည် ပြတင်းပေါက်ဘောင်ကို ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာသည်။ စံအိမ်ထဲက အရာအားလုံးကို မသဲမကွဲ ရောင်စဉ်စက်ဝန်းဖြင့် ဖုံးလွှမ်းထားသည်။