comfort. (MATTHY)

XXXII

Pov Loïs
"Laat je even horen voor de Bankzitters!!" Roept Russo. De jongens rennen het podium op en beginnen met hun eerste nummer: je blik richting mij. Ik sta met Jelle, iemand van bankzitters, en Lieke aan de zijkant. Zo kan ik precies de jongens zien, maar ook het publiek. "LOÏSSS!!!" Hoor ik. "Fuck." Mompel ik. "Ja, hier ga je niets aan kunnen doen" Zegt Lieke. Omdat een iemand het riep, wordt ik nu van alle kanten gefilmt. Fijn. "Gewoon wegdraaien." Zegt Lieke. Ik draai me om met mijn rug richting het publiek. Ik voel me zo bekeken. Opeens voel ik me een clown. Zit m'n haar wel goed? Heb ik de goeie schoenen aan? Wat vinden ze van m'n kleding? Ben ik bezweet? Had ik een jasje aan moeten trekken? Keek ik net raar? Ik probeer de gedachtes te negeren maar het gaat gewoon niet. Offline beschikbaar begint te spelen, maar ik wil hier weg. Ik kijk naar Matt, hij heeft het niet door. Hij zit helemaal in zijn element, zo lief. Hij danst, zingt en lacht. Hij ziet mij en maakt kort oogcontact met me. Mijn buik vult opeens met vlinders, alsof ik die fangirl ben achter het hek. "Liek, kan ik hier ook weer weg?" Vraag ik. "Ja je kan volgensmij gewoon teruglopen. Gaat het?" Vraagt ze. "Ja, ja gaat wel. Ik kom met vijf minuutjes weer terug!" Ik ren nog net niet naar de kleedkamer. Wow. Zo heb ik me al zeker zes maanden niet meer gevoelt. Een paniekaanval. Het is terug. Het is terug. Fuck. Ugh. Waar is Matt als ik hem nodig heb. "Ik ben stapelgek op jou, vanaf day one zit je vast in mijn hoofd in mijn hoooofd." Hoor ik. Ik hoor zoveel geluiden dat alles maar vaag binnen komt. De kleedkamer is gelukkig leeg, ik kan niemand anders hebben dan Matt momenteel. Ik kijk op mijn telefoon en probeer de cijfertjes te lezen. 18:41. Ze moeten nog negentien minuten, en ik moet nog negentien minuten overleven. Ik zweet. Mijn handen trillen. Ik duizel. Ik krijg geen adem. "Ik ga dood" is het enige wat door mijn hersens gaat. Wat zei mijn psycholoog.. wat zei Matthy.. ik ga zitten. Nee staan. Toch zitten. Liggen? Nee toch staan. Kut, ik had lieke beloofd terug te komen.

Ik: lieke ik bbluef hjer, tot zo

Stuur ik met trillende handen, ik hoop dat het niet al te veel spelfouten heeft en verstuur het. Ik kijk nog eens naar de tijd. 18:42. Fuck. Tranen schieten mijn ogen in. Holy fuck. Ik loop gewoon helemaal vast. "Gaat het meid?" Vraagt een vrouw aan me die opeens in de kleedkamer staat. "Hm? Ja.. ja" Zeg ik. Wie is zij?
Ik begin nog sneller te ademen, ookal voelt het alsof ik niet eens kan ademen. "Nee." Zeg ik. "Nee nee nee, ik ga dood mevrouw. Ik ga dood!" Roep ik zowat. "Shh.. wie wil je hebben?" "Matthy, hij st- staat n- nu op het podium." Zeg ik al stotterend. "Komt goed." Zegt ze. "Ik MOET matthy even hebben." Zegt ze in haar oortje. "Ga maar zitten meisje, hoe heet je?" Vraagt ze. Hoe heet ik. "Loïs. Mevrouw ik zweer het, ik ga dood. Hartstikke dood." "Probeer rustig te ademen, ik ben zo terug. Ik krijg geen reactie dus ik ga hem halen." "Oke" Opeens is ze weg. Fuck. Opeens begin ik heel hard te huilen.

Pov Matthy
"Matt!" Ik draai me om. Russo gebaart naar mij om naar hem toe te komen. "Ik krijg net binnen dat je naar Loïs moet gaan." Zegt hij. Ik kijk naar voren. Inderdaad. Loïs is weg. Hoezo is dit mij niet opgevallen. Zonder iets te zeggen verlaat ik het podium en ga ik naar de kleedkamers. "Loïs!" Roep ik naar haar. Ik krijg geen contact, ze zit helemaal in trans. Zo heb ik haar nog nooit gezien. Ze is heel hard aan het huilen en te weinig aan het ademen. Ze kijkt me aan. Ik ga voor haar op de grond zitten en pak haar handen stevig vast. "Ma.. Matthy." "Ik ben hier schatje" Zeg ik tegen haar. "Ruustig in en uit." Ik doe het haar voor. Langzamerhand gaat ze rustiger ademen, ze volgt mijn ademhaling.

Na tien minuten met geruststellende woorden vraag ik haar "Wat is er gebeurd?" "Ze.. de.. de mensen.. ik ging stressen want.. ik zat vast.. ik kon nergens heen en en iedereen keek naar me en ik ging toen naar de de kleedkamer maar toen was ik alleen en werd het alleen maar erger." Zegt ze. "Is dit de afgelopen tijd vaker teruggekomen?" Vraag ik. "Nee. Nee echt niet dit is de eerste keer sinds een lange tijd." Zegt ze. Ik geloof haar. Ik hoor dat de jongens weer klaar zijn, dus ik neem haar mee naar buiten.

Ik: ben zo terug, alles is oke no worries

"Sorry dat ik zo doe. Op kantoor ook al. Echt sorry. Ik moet gewoon wennen. Maar deze kon ik echt niets aan doen." Zegt ze als we buiten zijn. "Tis oke Loïs. Alles komt goed, volgende keer beter."

Pov Loïs
Na het optreden rijden we langs de mac met de bus, we passen er net aan in zo. Ik neem een kip twintig, die ik met Matt deel, een mcKroket en een milkshake. We eten het in de auto op, want het is redelijk een stukje rijden. Het is zo gezellig in de auto. En hoe ik het eerst moeilijk vond om te bonden met de jongens, zijn we nu echt closer geworden. Alles komt toch wel goed.

A/n
Laatste keer stress ik beloof het.. vind het gewoon fijn om te schrijven ofzo en erg relatable x

Ohja en ik vroeg me af, willen jullie meer Matthy of ook meer met andere mensen, zoals vriendinnen van Loïs. Laat maar weten:)) xx

Fijne avond schatjes