comfort. (MATTHY)

XXXVIII

Pov Matthy
We hebben de politie ingelicht over dit hele gebeuren. Althans, dat hebben Raoul en Milo gedaan. Ik voel me niet helemaal lekker. Ik heb twee paracetemollen geslikt en een stress verlagende pil, van die dingen van Loïs. Ik weet niet helemaal of het een goeie combi is, maar goed. Mijn hoofd bonkt nogsteeds en ik ben kotsmisselijk. En ik kan me gewoon niet voorstellen hoe Loïs zich wel niet moet voelen.

We zitten in de auto, Raoul rijdt, hij is op een of andere manier vrij kalm. Het is een uur rijden vanaf hier. De politie komt ook. Ze hebben gezegd dat het het best was om nu te gaan, voordat het te gevaarlijk werd voor Loïs.

Pov Loïs
Auw. Auw. Auw. Eigenlijk doet het geeneens pijn meer. Ik ben verdoofd. Ik heb een suis in mijn oren, mijn hoofd bonkt en ik sta echt op het punt te kotsen. Eigenlijk heb ik overal pijn. Ik begin langzaam licht in mijn hoofd te worden. Ik walg van die gast. Ik weet heel goed wie hij is, het is mijn ex. Hij is blijkbaar zo jaloers dat hij geen andere optie zag.  "Fuck jou Tijn, jij mongool! Laat me gaan!" Zeg ik plots. Dit zag ik zelf ook niet aankomen. "Zo zo meisje, jij durft!" Zegt hij. Hij kijkt me boos aan. Hij trekt een geweer uit zijn zak en hij richt hem op mijn hoofd.

Pov Matthy
We komen steeds dichterbij. Ik ben zo zenuwachtig. Wat gaan we aantreffen? En wat gaat die man ons aandoen? Ik krijg opeens een golf van kippenvel en misselijkheid over me heen. "Rijd door Raoul." Zeg ik bevelend. Ik zie hem het gas intrappen.
Er hangt een grimmige sfeer in de auto. Niemand zegt echt wat.

Kilometers razen voorbij. We zijn er.   Het is een soort afgelegen schuurtje in een klein dorpje. De politie is er nog niet. "Wat doen we nu?" Vraagt Koen. "Wachten, denk ik?" Stelt Milo voor. "Nee. We bellen de politie opnieuw." Zeg ik vastberaden. Ik pak meteen mijn telefoon uit mijn zak en typ 112 in. "Ja hai, met Matthyas het Lam, van Raoul de Graaf, die net belde. Wij hebben politie nodig, nu, bij .... (adres) .... Mijn vriendin is ontvoerd en zit hier vast, wij moesten van de politie op hen wachten maar ze zijn er niet." Raas ik uit. "Oke meneer, de melding hebben we inderdaad doorgekregen, ze zijn onderweg maar staan in een file." Krijg ik terug. Ik zucht. "Oke, en nu?!" "Rustig meneer, zij kunnen er ook niets aan doen. Ju-" "Ja en mijn vriendin kan nu ook niets doen. Help haar toch!" "Ik zou nog meer politie sturen, die kunnen er binnen een paar minuten zijn." "Beter. Ik mag hopen voor ze dat ze opschieten, anders ga ik zelf naarbinnen." "Oke.." "Nou bedankt dan he."

Ik hang op. "Matt je moet echt rustig doen." Zegt Raoul. "Dit kan echt niet." Volgt Robbie. "Ja dat snap ik maar ik weet gewoon niet wat ik moet." Zeg ik. Het blijft stil. In de verte hoor ik al sirenes. "Werd tijd." Zeg ik kortaf. "Matt komop, doe niet zo kinderachtig." Zegt Koen tegen mij. "Kinderachtig? Maat als-" We horen een knal uit het schuurtje komen. Het klinkt als een geweer. Het geluid wordt gevolgd door een gil. Ik kan niet echt definiëren of het een vrouw of man is, maar het klinkt pijnlijk." "Nee!"

De politie rijd de straat in, eindelijk. Ze gaan professioneel te werk, en wij staan daar maar. Een agent beukt op de deur. "OPENMAKEN!" Er komt geen geluid uit het schuurtje. "Geen reactie, we breken de deur open." Zegt de ander. "Fuck. Fuck fuck fuck." Is het enige wat ik kan zeggen. Geen reactie betekent niet veel goeds.

Pov Loïs
Hij houdt een geweer voor mijn voorhoofd. Ohnee. Ik ben zo vaag in mijn hoofd, ik kan echt even niet nadenken. Ik wil mezelf verdedigen, maar ik vraag me af of dat lukt. Hij kijkt me aan. "En? Laatste woorden?" Zegt hij. Hij komt dichterbij, en gaat lager zitten. Hij houdt het geweer voor mijn hart. In een seconde was het gebeurt, baf. Alles wordt zwart.