comfort. (MATTHY)

XXXVI

Pov Loïs
Matthy is weer thuis. Hij is compleet gesloopt, wat ik ook wel snap. Hij heeft enorme wallen en is wat bleek. Het is nu drie uur 's middags en hij ligt zoetjes te slapen. Opeens zijn de rollen omgedraaid, ik zorg voor hem inplaats van hij voor mij. Soms voel ik me daar wel schuldig over ofzo, dat ik zoveel aandacht nodig heb. Dat stukje in mij is nogsteeds kapot en gaat waarschijnlijk ook niet meer helen, dus dan zit hij echt vast aan mij, de aandachtzoeker. De gedachte alleen al maakt me verdrietig. Aandachtzoeker.

Matthy deelt eigenlijk niet heel vaak iets over zijn gevoelens, ik heb hem alleen vorig jaar een aantal keer zien huilen, maar dit kwam dan door mij.

*flashback*
"Schatje alsjeblieft!" Roept hij opeens. Iets in hem breekt. Als een soort glowstick, het vloeistof loopt er langzaam uit. Hij begint te huilen. "Ik kan niet zonder je. Ik wil niet zonder je." Zegt hij gebroken. "Ik wil jou niet kwijt. Kommop doe het nou gewoon. Godverdomme, Loïs!" Ik deins terug. "Sorry, zo bedoelde ik het niet maar.. Ik hou van je, ja? Ik hou zielsveel van je. Ik maak me zo erg zorgen. Dit is niet goed voor jou en je gezondheid. Drink die nutri nou. Anders neem ik je echt mee naar het ziekenhuis, geen gezeik. Ik ga je niet verliezen hieraan." Ik schrik van zijn woorden. Hij kijkt me gebroken aan en veegt zijn tranen weg, maar stiekem huilt hij door. "Oh schatje." Zeg ik. Ik pak hem stevig vast, en hij mij. Samen huilen we een poosje. Over het leven.

Nu ik daar zo aan denk, voel ik me eigenlijk nog schuldiger. Soms vraag ik me echt af wat er rond gaat in zijn hoofd. Hij lijkt op het oog een van de vrolijkste mannen op aarde, zonder grappen. Ik besef me ook opeens iets, de brief! Ik had een kaart gekocht met een zak snoep, voor Matt. Maar deze zit nog in mijn tas. Hij slaapt toch nog wel een poosje, dus ik besluit de kaart te gaan halen.

Ik pak de kaart en de eerste willekeurige pen die ik zie liggen. Ik schrijf met mijn mooiste handschrift:

Aan mijn lieve liefste schat,

Bedankt. Serieus bedankt. Voor alles wat jij voor mij gedaan hebt. Ik ben je echt eeuwig dankbaar. Je hebt mijn leven gered. Het heeft je wat werk gekost, en soms heb ik spijt dat ik zo tegenstribbelde. Ik ben dankbaar dat jij zo erg heb doorgezet om mij te helpen. Ik denk vaak terug aan die tijd. De dagen dat wij huilend, saampjes op de bank zaten, en meestal was ik hier dan zelf de oorzaak van. Het spijt me dat ik jou door die verdriet en angst heb laten gaan.
Ik vind je geweldig. Ik vind je zo lief, leuk, mooi en grappig. Je bent de leukste persoon in mijn leven en ik kan niet wachten om de rest van mijn leven met jou te delen. Zo wordt het eigenlijk ons leven. Ik kan niet wachten, tot ik jou mijn man mag noemen.

Ik hou van je tot aan de maan en terug. Heeeeeel veel kusjes, Lo xxx

Ik lees de brief nog een keer door. Ja, dit is perfect. Ik sluip onze slaapkamer in en leg de kaart samen met de zak snoep op zijn nachtkastje. Op dezelfde manier sluip ik voorzichtig de kamer uit. Ik ga een rondje skeeleren om mijn gedachtes te stillen.

~
Pov Matthy
Ik wordt wakker uit een soort vage slaap. Ik heb in tijden niet meer zo diep geslapen denk ik. Mijn ogen voelen alsnog zwaar aan. Ik draai me om naar mijn nachtkastje om mijn telefoon te zoeken, zodat ik kan kijken hoelaat het is. Het is vier uur. Ik heb dus ongeveer drie uur geslapen.

Omdat ik dus nog half sliep, zag ik iets over het hoofd. Er ligt een kaartje, met de tekst 'ik vind je lief' erop. Daarnaast ligt een zak snoep, van de jamin. Oh die Loïs.

Ik draai het kaartje om en begin te lezen wat er op staat.

Ik raak voor het eerst in tijden weer een soort emotioneel. Ze is zo lief. Waar heb ik haar ooit aan verdient? Over haar gesproken, waar is ze?

Ze ligt niet in bed, opzich logisch want het is middag. Ze heeft ook niets van een appje achtergelaten, dus waarschijnlijk is ze beneden.

Na een tijdje vind ik de energie om uit bed te komen. Ik trek een korte broek aan en een shirt, en loop de trappen af. "Heeeyy." Zeg ik zodra ik de deur open. Loïs is er niet. "Loïs!!" Roep ik. Dan zie ik opeens een briefje liggen op de eettafel, best raar dat ze die daar neerlegt. Mijn mond valt open als ik zie wat er op het briefje staat.

Ik heb dat vriendinnetje van jou. Dus ik zou maar uitkijken als ik jou was, want anders ben jij de volgende. Ik wil vijftig duizend euro, dan pas krijg je haar terug. Ik verwacht je morgen te zien om drie uur. Als je er voor die tijd niet bent, is het gedaan met jouw lieve Loïs.

Hier is het adres: .......