Bitten By His Fangs

Chapter 10 - He's Worried

He's Worried

I really can't believe he helped me with my thoughts.

He thinks way better than me.

Napangiti ako.

Napatingin ako sa pinto kung saan siya lumabas kanina. Kinailangan niyang umalis dahil may kailangan yata silang gawin ni Darius.

I went back to sleep when he left.

Ilang araw na rin akong nandito sa Vampire Realm. Tomorrow will be the enthronement. Hindi pa tumatawag sa akin si Vishnu regarding that matter. Si Magnus ay hindi na rin ako pinuntahan ulit.

Tsk, sa una lang magaling.

He probably doesn't need me anymore, that's why.

Nasa harap ako ng salamin, iniisip ko kung ano kaya ang pinakamatandang bar na meron dito sa Sanguine Village. I want to find anything related to what has happened before. Maybe I could find an old vampire that knows the in and outs of their history.

I must admit, naisantabi ko ang matter ng crest nang malaman kong kilala ni Magnus si mom. Now the sole reason why I'm still here is because of it, not the crest.

Habang nasa harap ng salamin ay nag cast ako ng spell para magmukhang bampira. I changed into a black fitted dress and wore a coat sa ibabaw no'n. Nagsuot din ako ng shades.

I'm actually not that very familiar of their style before pero dahil nakarating naman na ako sa Mortal Realm noon ay nalaman kong halos parehas lang pala sila. The vampires just go with black and dark colors.

I looked at myself in the mirror for the last time saka umalis. I did not use my teleportation spell para hindi ako paghinalaan.

Naglakad ako nang naglakad and the scenery never changes. Vampires having fun in bars and casinos everywhere. Couples dating in the black-colored benches beside the park.

Walang bago.

They really are powerful and rich mortals before because I seldom see someone seriously doing a job. Kahit kasi ang mga waiter at baristas sa mga bar ay mayayaman din. Puro businesses lang ang nandito at kulang sila ng workers.

Nakalampas ako sa The Belmont's Cave, sumilip ako sa loob no'n pero hindi ko nakita si Magnus.

Maybe he's busy with some affairs.

Naglakad pa ako nang kaunti at narating ko ang antique-looking na restaurant. It looked like a bar on the outside pero nang pumasok ako ay puro dugo ang sini-serve nila.

Halos maduwal ako.

Nilunok ko iyon at tuloy-tuloy na pumasok. Hindi ko pinansin ang mga bampirang nag-eenjoy sa pag-inom ng dugo ng tao. I only had my eyes sa receptionist na mukhang matanda na. Puti ang buhok at bakas ang wrinkles sa mukha.

Napalunok ulit ako nang makita ang kitchen nila mula sa counter. It had a transparent glass wall pero hindi naman no'n nasira ang interior design ng lugar. Nakikita ko kung paano hinahanda ng mga chef ang dugo na sini-serve nila sa wine glass.

This creeps the heck out of me.

"Yes, miss?" naalis ang tingin ko roon nang magsalita ang matandang receptionist.

"Ah, yes..." nawala ang sasabihin ko.

Nagtaas siya ng kilay, hinihintay ang susunod kong sasabihin.

Tumingin ako sa menu nila at halos malaglag ang panga ko. Sila lang ang restaurant na hindi nag-ooffer ng human dishes.

All of their foods include raw blood, human and animal blood.