အနောက်မြောက်အရပ်မှပန်းလေးတစ်ပွင့်နှင့်သူ၏အသည်းရတနာမွေးစားသား

{၂၂}

အခန်း{၂၂}

လေတံခွန်နီနီဝေဟင်သို့ဆန်တက်ခြင်း

ချန်ကန်းမှာတော့ ဦးခေါင်းအရေပြားမှသည် ခြေဖျားအထိ နီရဲတွတ်လာသည်။ ကိုယ်အတွင်းပိုင်းမှသည် အပြင်အထိ ကြွပ်ရွလာသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးရှိအပေါက်များမှ အခိုးအငွေ့များ တလူလူထွက်လာသည့်နှယ်.. စိတ်တိုဒေါသထွက်လွန်း၍ အော်ပင်မအော်နိုင်တော့ချေ။

ချောင်နျန်ဇစ်ကမူ ဤသို့ အိမ်တိုင်လုံးပမာနှယ် ဆက်ဆံခံရခြင်းအပေါ် အင်မတန် အားကျလျက်ရှိသည်။ သ‌ရေများပင် ကျလျက် စစ်သေနာပတိချုပ်ကု၏ ကျောပြင်ကိုငေးမောကာ မျက်စိကျနေ၏။ သူက ကောဖန့်‌ရှောင်အနားသို့ ကပ်သွားလိုက်ပြီး ပြောသည်။

" ဘဝမှာ တစ်ခေါက်လောက်များ အမတ်မင်းက ထမ်းပိုးခေါ်တာ ခံလိုက်ရမယ်ဆို ငါသေရင်တောင် တန်သွားပြီဟယ်! "

ကောဖန့်‌ရှောင်ကား အလွန်အားကိုးရသော မိတ်ဆွေပင်။ ထိုသို့ကြားသည်နှင့် နှာခေါင်းကို ပွတ်ကာ ကိုယ်ကို မားမားမတ်မတ်ရပ်လိုက်သည်။ လေးနက်တည်ကြည်စွာဖြင့် ရင်ကိုကော့၍ အသက်အောင့် ဗိုက်ချပ်လိုက်ပြီး အိတ်ကြီး တစ်အိတ်ကို သယ်ပိုးတော့ဖြင့် ဟန်ပြုကာ မိမိပခုံးကို ပုတ်ပြလျက်ပြောသည်။

" လာလေ! "

ချောင်နျန်ဇစ်က သူနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံလိုက်ပြီး တံတွေးတစ်ချက်ထွေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် စိတ်ဆိုးစွာဖြင့် တံခါးမကြီးကို ကျော်၍ ထွက်ပြေးသွားလေသည်။

နှစ်သစ်ကူးအကြိုညတွင် တားမြစ်ထားသောရိုးရာဓလေ့ စည်းကမ်း အားလုံးကို ဖြေလျော့ခွင့်ပြုထားပေသည်။