YANLIŞ ASKER || •texting•

4.1

selamlarrr, kitabımız 100bin okunmaya ulaşmış, hepinize çok çok teşekkür ediyorum. daha nicelerine umarımm, seviliyorsunuz!

oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın ballarım

🎶pera, uyu bebeğim🎶

iyi okumalarr

***

Ailemin gerçek ailem olmadığını öğrenmemin üzerinden tam tamına bir hafta geçmişti. Bana öyle güzel doğum günü sürprizi olmuştu ki, o anları ölsem unutmazdım.

Şimdi ise günler sonra mideme düzgün bir yemek girmesi için kahvaltı hazırlıyordum. İlk üç gün kabullenmem zor olmuştu. Gerçeğe kendimi alıştırmam beni hırpalamıştı.

Sonra saatlerce onların yatak odasında oturup düşünmüştüm. Pekala şu yaşımdan sonra onlar olmadan da yaşayabilirdim ama gerçeğin altında hâlâ eziliyordum.

Yıllarca ailem bildiğim kişilerin beni kolayca silip doğru düzgün açıklama yapmadan ülkeyi terk etmeleri çok aniydi benim için.

Yalçın bu süre zarfında onların peşine düşmüştü ama ele gelir tek şey iki hafta önce kaldıkları bir oteldeki çalışanın Yalçın'a verdiği mektuptu.

Yalçın mektubu hiç okumadan bana getirmişti ama ben hâlâ okuyamamıştım. Sehpa üzerinde üç gündür açıp okunmayı bekliyordu.

Şimdi ise evde tektim. Yalçın görevler hakkında konuşmak için gitmişti.

Yaptığım omleti masaya koyup küçük birkaç lokma yedikten sonra daha yiyemedim. Midem istemiyordu, yediğim şeyler bende kusma isteği uyandırıyordu.

Hazır evde Yalçın yokken mektubu okusam mı diye düşündüm. Zaten yalnızken okumak istiyordum.

Daha fazla yiyemediğim omleti ve kahvaltılıkları masadan kaldırıp salona geçtim.

Mektubu orada görünce anlık bedenim titredi. Olabildiğince yavaş adımlarla gidip oturdum koltuğa.

Gerçekleri birde oradan okumamak için kendimce zaman kazanıyordum. Koltuğa oturup birkaç dakika üzerinde ismimin yazdığı zarfa baktım.

Artık okumam gerekiyordu, zaten yeterince sarsılmıştım, dahası koymazdı.

Mühür basılmış zarfı alıp yırtarak açtım. İçinden çıkan mektubu da aynı hızda açıp okumaya başladım.

Gül'e

Bugün hamile olduğumu öğrendim. İnanabiliyor musun, yıllardır beklediğim şey artık gerçekleşti. Bir çocuğum olacak.

Sana gelecek olursak, 2000 de Ahmet'e kaçarak evlendim. Yıllarca bir çocuğumuz olması hayaliyle yanıp tutuştuk. Artık o kadar istiyorduk ki, en sonunda çareyi yurda gidip evlat edinmekte buldum. 2004 yılında seni aldığımız çocuk yurduna gittik. Ahmet'i zor bela ikna etmiştim. Yurttan bir çocuğu himayesi altına almak istemiyordu.

Yurtta müdüre durumu anlatırken bizimle beraber bir kadın ve adam daha vardı. Kadının kucağında sen vardın. O gün tam iki yaşına basmıştın. Annen öyle söylemişti.

Müdürle konuştuk ama çocuk sahiplenmeden çıktık yurttan. Kendimizi hiçbir çocuğa yakın hissedememiştik. Ahmet de zaten kanımızdan olmayan bir çocuğu istemiyordu.

Biz yurdun bahçesindeyken arkamızdan annen ve baban geliyordu. Bizi durdurup bir köşeye çektiler.

O yıllar ailemiz kaçarak evlendiğimizden dolayı bize sırtlarını dönmüştü. Anlayacağın beş parasızdık. Ve hayat bize gülmüştü.