De buurtpolitie

Wie zijn die mannen?

Brigitte

*tuut tuut tuut* Ik sloeg op de wekker en het was me gelukt om hem van de eerste keer uit te drukken. Ik draaide me om naar Eric en zag dat hij nog aan het slapen was. Dat is ook wel een beetje normaal. Deze nacht is hij een uur lang bezig geweest met Brent. Hij bleef maar huilen en stopte niet. Ik stapte voorzichtig uit bed en ging naar de kamer van Brent. ' Dag kleine jongen.' Zei ik stil toen ik aan zijn bedje stond. Ik nam hem eruit en legde hem in mijn armen. ' Gaan we papa wakker maken ?' Eigenlijk is het wel raar dat ik vragen stel aan een kind dat niet kan praten, maar het is wel goed voor hem. Zo praat hij misschien sneller. Ik liep stil de kamer in. Ondertussen lag Eric al in het midden van het bed. Ik zette mij ,met Brent in mijn armen, op de rand van het bed. ' Schattie, wakker worden.' Zei ik terwijl ik onhandig hem probeerde wakker te schudden. Na een tijd kwam er eindelijk beweging in hem. Al goed dat ik de wekker vroeger heb gezet. 'Kijk papa is wakker.' Eric's ogen springen open en kijken ons aan. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. ' Goedemorgen schat.' Zei ik en leunde voorover voor hem een kus te geven. ' Goedemorgend' Antwoorde hij geeuwend. Ik gaf Brent aan hem. ' Goedemorgen kleintje. Door u is papa nu heel moe he.' Zei hij glimlachend. ' Ocharme. Wie weet heeft hij ergens pijn ofzo.' Zei ik. ' Ik ben maar aan het lachen he.' Zei hij en trok mij voorzichtig tot bij zich. ' Ik heb er alles voor over zodat hij niets te kort komt.' Hij gaf een kus op mijn haren. Ik keek diep in zijn ogen. ' Ga jij u maar klaarmaken. Ik zal Brent al omkleden.' Zei ik en gaf hem een kus.

Als iedereen klaar was namen we ons gerief en de zak met Brent zijn spulletjes. We zetten Brent in de auto en stappen zelf in. ' Ben je klaar voor te werken?' Vroeg Eric. ' Helemaal klaar.' Zei ik met een glimlach. We zette Brent bij mijn ouders af en reden door naar het commissariaat. 'Goedemorgen iedereen.' Zei ik vrolijk toen ik de vergaderzaal binnen ging. ' Goedemorgen. ' Reageerde iedereen. Eric en ik zaten nog niet neer of we kregen al vragen op ons afgevuurd. ' Hoe is het met Brent?' Was de meest gestelde vraag. 'Met Brent gaat alles goed.' Zei ik blij. 'Ja, hij zal nu wel blij zijn dat hij mij heeft kunnen wakker houden.' Zuchtte Eric. ' Wou hij niet slapen?' Vroeg Floor. 'Midden in de nacht werd die wakker en die bleef maar huilen. Ik heb er wel een uur mee bezig geweest.' Zei Eric.
Als iedereen er was kwam de chef binnen voor de opdrachten. 'Goedemorgend iedereen.' Hij ging vanvoor aan het bord staan. 'Eerst en vooral...ik heb niet zo een goed nieuws.' Iedereen keek hem vragend aan. 'Wel die vier mannen die paar maanden geleden Veli hebben neergeschoten en Brigitte ontvoerd hebben zijn ontsnapt.' Iedereen keek hem geschokt aan. Ik slikte. Dat betekent dat die dus alles kunnen doen. Eric zag dat ik het moeilijk kreeg en legde zijn hand op mijn been. 'Wij moeten dus zeker uitkijken want die mannen zijn tot alles in staat.' Zei de chef. Na nog een hele uitleg verdeelde hij de opdrachten. Eric en ik mochten patrouilleren. We gingen naar onze auto. Wat als die mannen ons weer iets aandoen? Wat als het zover komt dat ze iemand vermoorden ? Waarom hebben die mannen het toch op ons gemunt? ' Schat...' ik reageerde niet. Ik bleef met mijn gedachten ver weg. ' Schat.' Eric zwierde zijn hand voor mijn ogen. Ik keek hem aan. 'Gaat het?' Vroeg hij bezorgd. Ik schudde mijn hoofd. Hij nam mij in een omhelzing. We stapten beiden in de auto en vertrokken op patrouille. Ik staarde naar buiten en droomde een beetje weg. Wat je dromen kan noemen...heel de tijd zitten denken aan die mannen. Ik hoorde vanalles op de achtergrond maar besteedde er geen aandacht aan. Ik voelde iets op mijn been en ik schrok uit mijn gedachten. Eric zijn hand lag op mijn been. Eric zette de auto aan de kant en keek mij aan. ' Die mannen kunnen u niets doen he.' Zei hij en legde zijn hand terug op mijn been. Ik haalde mijn schouders op. ' Er gaat niks gebeuren. Ik ben bij u.' Zei hij. ' Maar die mannen hebben geen schrik voor op een agent te schieten hoor.' Zei ik. ' Ik hou alles int oog.' Zei hij. Hij haalde zijn hand van mijn been en legde een lokje haar, die voor mijn ogen hing, achter mijn oor. ' Geloof mij maar. Er kan u niets gebeuren.' Vervolgde hij. Twijfelend knikte ik. Hij trok mij tot bij zich voor hem een knuffel te geven, wat nogal onhandig is in de auto. Na de onhandige knuffel nam hij mijn hoofd vast en gaf een kus op mijn voorhoofd. ' Ik hou van u he.' Zei hij. Ik antwoorde met een kus. We vertrokken terug op patrouille. Niet veel later riep de dispatch op. ' Alle ploegen dringend op commissariaat verwacht.' Eric en ik kijken elkaar aan en rijden dan snel naar het commissariaat. Na ongeveer tien minuten kwamen we aan. We liepen snel door naar de vergaderzaal waar iedereen al zat. ' Ja mannekes aandacht.' Zei de chef. Iedereen keek hem aandachtig aan. ' Er is nieuws over die mannen.' Zei hij. ' Ze hebben een vrouw gegijzeld. Genaamd Mariane Van Kerckhoven. Die mannen willen 5.000.000€ in ruil met die vrouw. Jullie weten wat te doen.' Zei de chef. Er ontstond geroezemoes in de zaal. Dat bedrag is wel heel groot. De chef ging even weg en kwam dan terug met een plan. Hij legde het groot wit blad in het midden van de tafel. ' Dit is een oud,leegstaand fabriek. Hoe gaan jullie te werk? Wel...Floor, jij doet burgerkledij aan en gaat de koffer met geld midden op deze grote plaats zetten.' Hij duidde een plaats aan door met zijn pen op het blad te tikken. ' Velimir. Jij zet u hier aan de kant. Je bent zogezegd de chauffeur van Floor.' Nu wees hij naar een plaats naast de fabriek. ' Koen en Tineke,  jullie gaan hier langs achter binnen. Vanaf dat Floor weg is en ze nemen de koffer. Takelen jullie toe.' Weer duidde hij een plaats aan. ' Eeh chef. Hoe kunnen wij weten dat die de koffer nemen?' Vroeg Koen. ' Daar zijn twee grote ramen.' Antwoorde de chef. ' Brigitte en Eric. Jullie gaan langs de voorkant binnen en jullie zetten jullie hier.' Hij wees een plaats aandat iets verder was van het fabriek. 'Niels en Roland, jullie blijven buiten staan.'  Niels en Roland knikten. ' Patrick en ik gaan hier aan de nooduitgang staan.' Zei hij. ' Komaan mannekes. We moeten die vrouw veilig hebben en die mannen ook he.' Zei de chef. Iedereen stond recht en ging zich klaarmaken. Kogelvrijevesten aan, enzovoort. Na een goed kwartier is iedereen klaar en vertekken we.