Yarım Satır

YARIM SATIR

İnsanlar görüyorum. Hep aynı ifade ile geziyorlar. Memnunmuş gibi, mutlu ve her şey yolundaymış gibi davranıyorlar ...

Ama aynı hisleri yaşayan birini görünce hemen kafa çeviriyorlar. Kendileri yakalanıyor ama, yakalanmaktan korkuyorlar. Bakışların kendilerini vurmasından kaçıyorlar. Sizinle aynı acıyı tadan kişiyi nerede görseniz tanır mısınız? Ya da şöyle bir hisse kapılıyor musunuz zaman zaman; 

Acının aynı acıyı çekmesi gibi. 

Yani, sanki sizinle aynı acıları yaşayan insanlar bir şekilde karşınıza çıkıyor. Ya siz buluyorsunuz onları, ya da onlar sizi... 

Tesadüf ya da kader, bilemem. Bunlarla ilgilenmiyorum. Tek ilgilendiğim, o his. Deneyimleyenler varsa mutlaka gözlerin önüne o an gelmiştir. Belkide şöyle bir şey olmuştur; 

Yıllarca tanıdığın birinin sana hiç anlatmadığı ama öğrendiğinde aynını senin de yaşadığın olaylar bunca zaman yakınlığınızın sebebini açıklar. Bilemiyorum ben sadece tahminler üzerindeyim. Bildiğim şey ise;

Her hikayenin bir yarım satırının var olduğu.