Are we there yet?

677 49 1
                                    

Chapter(5)

"ဒီ ပိတ္ ရက္ႏွစ္ ရက္ေတာ့ နားလိုက္ႀကဦး။ ျပီးေတာ့ နားရက္မွာ ေသခ်ာ ဆံုးျဖတ္ႀက။ မင္းတို႔ကို အတင္းမပါခိုင္းဘူး။ ကဲ ... ဒါဆို ျပင္ ဆင္ႀက ေတာ့"

တပ္မွဴးက ေျပာျပီး ထြက္သြားေတာ့ သူတို႔လည္း အိမ္ကိုျပန္ဖို႔အတြက္ အထုပ္မ်ား ထုပ္ေနလိုက္ႀကသည္။

"Jongin မင္း ဘယ္ကိုျပန္မွာလဲ။ ထံုးစံအတိုင္း မင္း ဦးေလး အိမ္ပဲလား"

Sehun က ေမးေတာ့ Jongin ေခါင္းခါလိုက္ျပီး

"Charleston ကိုပဲ ျပန္မွာ။"

Sehun က အလုပ္ ရႈပ္ေနရာမွ သူ႔ကို စိုက္ႀကည့္လိုက္ျပီး

"Jongin, မင္း Charleston ကို သြားမယ္ဆို 18 နာရီပဲ ဟိုမွာ ေနရမွာေနာ္"

Jongin လုပ္ေန ေသာ အလုပ္မ်ားကို အဆက္မျဖတ္ပဲ Sehun ကို ျပန္ေျဖလိုက္သည္။

"18 နာရီလည္း 18 နာရီပဲ။ Charleston မွာ Soo ငါ့ကို ေစာင့္ေနမွာ။"

Sehun က ေတာ့ သက္ျပင္းကိုပဲ ခ်ရင္း သူ၏ အလုပ္မ်ားကိုသာ ဆက္လုပ္ေနသည္။ တကယ္ပဲ American တပ္က စစ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ ရတာလည္း မလြယ္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဒီစစ္မွာ သူမပါလည္း အ ေနသာႀကီးပါ။ ဒါေပမယ့္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေပါ့ေလ။

____________________________________

Jongin တစ္ေယာက္ Charleston ေလဆိပ္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း စိတ္ေတြပူပန္ေနမိသည္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ေတာ့ စိတ္လႈပ္ ရွားေနတာေပါ့။ Soo နဲ႔ ေတြ႔လို႔ စိတ္လႈပ္ ရွားတာက တစ္ေႀကာင္း၊ Soo ကို မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ ရဲတာက တစ္ေႀကာင္း။

Soo သာ သိသြားရင္ေကာ သူ႔ကို နားလည္ေပးႏိုင္ ပါ့မလား။

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Soo တစ္ေယာက္ ဘဝမွာ ဒီလို ကို႔ရို႕ကားယားျဖစ္မိတာလည္း ပထမဆံုးေနမွာပါ။ Jongin မ်ား ဘယ္အခ်ိန္လာေလမလဲဆိုျပီး မနက္ 2 နာရီထဲက ေန လာျပီးေစာင့္ေနတာ။ အိပ္ငိုက္လို႔ကလည္း မရ။ ႀကည့္ပါဦး...အခုပဲ မနက္ 9 နာရီျဖစ္ေနျပီ။

နည္းနည္းေစာင့္ေနရာက ႀကာေတာ့ စစ္သား အက်ၤ ီႏွင့္ လူမ်ားထြက္လာသည္ကို ေတြ႔ေတာ့ Jongin လည္း မႀကာခင္ ထြက္လာေလာက္တယ္ဆိုျပီး ေျပးလႊားကာ ဟိုႀကည့္ဒီႀကည့္လုပ္ေနလိုက္သည္။ နဂိုကတည္း အရပ္ကလည္း ပုဆိုေတာ့ အရပ္ ရွည္ ရွည္ လူေတြႀကားဘာမွမျမင္ ရ။ ဒါေပမယ့္ေကာင္းတာ တစ္ခုက Jongin က အရပ္ ရွည္ေတာ့ Soo ျမင္ ႏိုင္ တယ္ေလ။

Dear My Dear,...Where stories live. Discover now