AREN (tamamlandı)

=9=BELGE=

Almira, tedirgin bir şekilde arabayı süren Aren'e bakıyordu. 

-Aren Bey'e tıpatıp benziyor. Saç kesimi aynı, takım elbisesi aynı, ayakkabısı bile aynı. İkizi olması muhtemel olabilir ama Aren Bey bana ikizi olduğunu söylemedi. Bir ihtimal daha var dedi. Amaaan banane. Ben sadece çılgın bir şeyler yapmasını engelleyeyim gerisine karışmayayım en iyisi. Zor değil. Merak da etmiyor değilim ama susayım en iyisi. Ne olur ne olmaz.-

Almira, düşüncelerinden arabanın bir evin önünde durmasıyla kurtuldu. Büyük bir site içinde, bir binanın önüne arabayı parkeden Aren, arabadan indi ve ceplerini aramaya başladı. Almira da arabadan inince arabayı kilitledi ve ceketinin iç cebinden bir anahtar çıkarıp kapıyı açtı. Almira'nın geçmesi için bekledi. Almira, içeri girdi ve Aren'e döndü:
"Burası neresi? "

"Demek patronunun evine daha önce hiç gelmedin?"

"Patronun evi mi? Gelmedim. "

"Anladım. Hadi bin asansöre."

Asansörden indiklerinde Aren anahtarla sağ taraftaki kapıyı açtı. Sonra dönüp kafasıyla içeriye girmesini işaret edince, Almira da tereddütle ona baktı.
"Girmeyecek misin? "

"Sana güvenmiyorum. Emin değilim."

"Eğer sana bir şey yapmak istesem arabayla seni istediğim yere götürürdüm bence. Sence? "

Almira, düşününce haklı buldu ve eve girdi. Ev bembeyazdı. İçeriye girince ne kadar temiz ve titiz bir patronu olduğunu anladı. Her şey yerli yerinde, düzgünce topluydu.

-  Ben bile bu kadar toplu değilim. Dün sabahki odamın hali savaş alanından çıkmış gibiydi. Annem beni oyacak.-

"Bir şey içmek ister misin? "

"Yok. Böyle iyiyim."

"Emin misin? Kendime kahve yapacağım. Sana da yapabilirim. Merak etme içine bir şey katmam. "

"Tamam. Ne kadar kalacağız burada?"
"Aradığım şeyi bulana kadar. "

Aren, mutfağa girerken Almira da onunla girdi. Burası da derli topluydu.
"Ne arıyorsun peki?"

"Bir dosya ya da Flash bellek. Artık ne olursa. "

Kahve makinesine kahve, şeker ve su koyduktan sonra sırtını tezgaha verdi ve Almira'ya döndü:

"Peki sen neden buradasın?"

"Ben mi? "

"Evet. Yani dün gece korkmuş gibiydin. Bir daha gelmezsin sanıyordum."

"Korktum tabi ki. Ama bilmiyorum neden buradayım. Aren Bey'i korumak için belki de. "

"Korumak için mi? Benden mi? Yapma ama o olmazsa bende olmam. Bunu biliyor olman gerekir."

Aren, iki adımla aralarındaki mesafeyi kapatırken, Almira da iki adım geriye atıp duvarla Aren arasında kaldı.
"Bence.. " Aren, Almira'nın kulağına yaklaştı. "Senin de bunların içinde olmak hoşuna gidiyor. Merak ediyorsun çünkü."

Şimdi göz göze bakıyorlardı. Almira'nın kalbi korkuyla iki katı atıyordu. Aren, tek kolunu duvara koydu ve Almira'nın boyuna eğildi. Güldü ve kahve makinesinin sesiyle ona arkasını dönüp makineye yöneldi. 

-Burada olmamalıyım. Kesinlikle gitmeliyim. Korkudan nefes alamıyorum. Bu adam ne yapmaya çalışıyor böyle?-

"Gitmeyi düşünüyorsan biraz zor. Buradan ne taksi ne otobüs ne de başka bir şey geçer. Kahveyi içtikten sonra aradığım şeyi bulacağım ve seni evine bırakacağım. Merak etme. "