AREN (tamamlandı)

=21=GİZLİ SIRLAR 2=

"Aren Bey ilk şirkete geldiği zamanlarda Murat denen avukat herkesle tanışmaya geldi. Sen o zaman daha yeni asistanlığa geçmiştin. Ekin ile biraz samimi oldular. Aylardır sana anlatmaya çalışıyor ama anlatamıyor."

"Ekin ile mi? Bana nasıl anlatmadı? "

"Ekin ile görüşürsünüz artık o kadarını. Her neyse. Ekin, senin bana aşık olduğunu Murat'a söylemiş. Bir gün geldi ve bana iş teklif etti. Bu kızın etrafında gezin. Nerde Kiminle ne yapıyor haberimiz olsun. Fotoğraflarını çek. Ona göre de senin birikmiş borçlarını kapatalım. Dedi. Başta karşı çıktım. Ama borç birikince... Ben de tamam dedim. "

"Yani beni sattın?"

"Lütfen böyle söyleme Almira. "

"Benim hayatım onları neden ilgilendiriyor peki?"

"Bilmiyorum. Ben soru sordukça bana hiçbir şeye karışmamam gerektiği söylendi. Bazı zamanlar avukat beni aradı. Takibi kesebilirsin dedi. Bazen kızı oyalamalısın dedi. Bilmiyorum nasıl dümen döndüğünü. Daha fazla buna göz yumamadım Almira. Senden saklayamadım. "

Almira, bir süre düşündü. Kafasında hiçbir parçayı birleştiremiyordu.

"Dans kulübünde beni gördüğünü sandığım için sana yaklaştım. Sizi takip ediyordum. Bardan bulduğum bir kızla geldim yanınıza. Daha sonra partide seni oyalamam söylendi. Aklıma ilk gelen şeyi yaptım. Seni sevdiğimi söyledim. Böylece hem yakınında olabilecektim hem de o arada seni oyalayabilecektim. "

"Yeter. Ne olur sus artık. Beynim hiçbir şeyi toparlayamıyor."

Almira ayağa kalktı ve sahil boyu yürümeye başladı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Sebebi içindeki nefret öfke kandırılmışlık hissiydi. Yaşadıklarının belki de çoğu yalandan ibaretti. En çok korktuğu şey ise bu oyunun içinde Aren'in aşkının da yalan olmasıydı.

Farkında olmadan caddenin en başına kadar yürüyen Almira, eliyle bir taksi durdurdu ve sürmesini söyledi. Bir süre sonra taksi durduğunda söylediği adresin kendi adresi olmadığını, patronunun evi olduğunu anladı. Taksiden inmeden önce gidip her şeyi öğrenmek istediğinden emin olup olmadığını sorguladı. Emin değildi. Taksiciye evinin adresini verdi. Yolda kafası daha da karışmıştı.

Taksiden inip eve girdiğinde herkes uyumuştu. Odasına girdi ve aynada kendine baktı. Korkunç görünüyordu. Ama şu anda önemsediği son konu buydu. Kendini yatağa attı ve gözlerini kapattı. Beyninin içinde Tarık'ın söyledikleri dolanıp duruyordu. Her geçen gün başka bir sır öğreniyordu ve her geçen gün bu sırların içinde daha da batıyordu.

Sabaha kadar dönüp durdu yatağın içinde. Beyni boştu. Artık düşünmüyordu. Yatakta oturdu ve bir plan yapmaya karar verdi. Direk gidip sorunca kimse cevap vermeyeceği için bunu kendisi bulmalıydı. Ama bulmacaya nereden başlayacağını bilmiyordu.

Sabahın ilk ışıkları içeri dolarken Almira kalktı ve üzerini giyindi. Yüzündeki çökmüşlüğü makyajıyla kapattı. Evden çıkarken de ev ahalisi hala uyuyordu. Annesine buzdolabına erkenden işi olduğunu yazdı ve evden çıkıp şirkete girdi.

İlk işi patronunun odasına girmek oldu. Daha gelmesine çok vardı. Bu da onun araştırma yapmasına fırsat vermişti. Almira içeri girdi ve kapıyı kapattı. Hemen masanın üzerindeki evrakları bakmaya başladı. Hepsi iş ile ilgili evraklardı. Masanın yanındaki çekmeceleri açtı. İlkinde kişisel birkaç eşya vardı. İkinci çekmecede bir dosya vardı. Ama bu da şirket dosyasıydı.

Üçüncü çekmecede ise hiçbir şey yoktu. 

-Eşyalar çekmecede değilse bu odada ayrı bir bölme olmalı.-