AREN (tamamlandı)

=34=FINAL=

Almira yolda giderken parmağındaki yüzüğüne baktı. Artık Aren ile evliydi ve hayalleri gerçek olmuştu. Bir yıl her şeyden uzakta uzun uzun tatil yapmışlardı. Bir yandan da Amerika'daki Aren'in doktorunu bulup her şeyi anlatmışlar ve Eren'i göndermenin birkaç yolunu deniyorlardı. Bu güzel tatilleri mahkeme yüzünden bölünmüştü. Arabayı süren kocasına baktı. O da hissetmiş gibi ona döndü ve güldü.
"Ne düşünüyorsun? "

"Seni."

"Hımm. Düşünecek daha iyi bir şeyin yok. Sen de haklısın. "

"Aslında var ama ben hakkımı senden yana kullandım."

Aren, çapkınca gülümsedi. Sonra ciddi bir ifade aldı yüzünü. Almira onun elini tuttu.
"Ne oldu? "

"Hiç. Sadece... Buraya gelmenin iyi bir fikir olduğunu düşünmüyordum. Hala da düşünmüyorum."

"Bu mahkemede olmalıyız Aren. Yaşadıklarımızdan sonra herkes hesabını vermeli."

"Biz olmasak da hesap sorulacaktı. "

"Gözlerimizle görmemiz lazım. Hayatta bize kötü şeyler yasatanların ceza çekmelerini görmemiz lazım. Bunu hak ettik."

"Yine de bir şeyler doğru gelmiyor. "

"Üzülme. Bu iş bitince artık hayatımıza kaldığımız yerden huzurlu bir şekilde devam edeceğiz."

"İnşallah. "

Aren, arabayı durdurdu.
"Hazır mısın?"

"Sanırım. "

Aren başını salladı ve arabadan indi. Almira da arabadan inince elinden tuttu ve mahkemeye girdiler. Dava salonunun önünde beklerken ikisi de çok gergindi. Birbirlerinin ellerini sıkıca tutuyorlardı.
"Almira."

Almira sesin geldiği yöne döndü ve Ekin'i gördü. Koşarak ona sarıldı. Arkasından da Tarık geldi. O da Almira'ya sarıldı.
"Sizi özledik. Arayı bu kadar açacağınızı düşünmemiştik. "

"Biz de bu kadar uzun olacağını düşünmedik. Ay çok özlemişim sizi. Gelin bir daha sarılayım."

Üçü sarılırken Aren de yanlarına geldi.
"Hoş geldiniz. Beni özleyen yok galiba. Kıskandım. "

Ekin ona da sarıldı.
"Özledik Aren enişte. Özlemez miyiz?"
Tarık elini sıktı ama Aren onu çekip sarıldı.
"Sen de özledin biliyorum. Yanlış anlamazlar merak etme. Rahat rahat sarıl. "

Tarık güldü ve o da sarıldı.
"Artık buradayız. Bol bol görüşürüz."

"Görüşeceğiz tabi ki. Bir yılın acısını çıkaracağız. "

Almira ve Ekin köşede konuşurken Aren yanlarına geldi.
"Bir dakika ara verin. İsmimiz söylendi. Hadi girelim."

"Tamam. Duymadık. "

Dördü içeri geçtiler ve oturdular. Hakim geldi ve ayağa kalktılar. Sonra tekrar oturdular.
İlk olarak yangın olayı mahkemeye sunulacaktı. Almira kürsüye çıktı.
"İsim soy isim."

"Almira Karaağaç.. Şey Almira Yurtbaz. "

Almira dönüp kocasına baktı ve gülümsedi. Sonra yemin ettikten sonra hakimin dosyaları bir kez gözden geçirmesini izledi. Hakim önce tutuklu olan adama baktı. Sonra da Almira'ya döndü.
"Alaattin Karaağaç sizin amcanızdı. Doğru mu?"

"Evet efendim. "

"Buradaki ifadende ölmeden önce sana yıllar önce Eren Yurtbaz'ın öldüğü yangını kimin çıkardığını bildiğini söylemiş doğru mu?"