Marry Me Kuya! (Book 1)

Chapter 11: The Wedding Gift

"Wedding ring goes on the left finger, because that's the only finger that has a vein that goes directly to the Heart"

***

Eiffel's POV

I was quietly walking at the path walk in our school. Nagkaroon ng meeting between the faculty kaya napaaga ang uwian namin.

Halos lahat ng mga estudyante tulad ko ay sinusundo na ng mga magulang ang iba naman ay kusa nang umuuwi kasama ang mga kaibigan nila at ako naman ay magaantay sa driver na susundo sa akin.

Nakuha ang atensyon ko ng mga bulungan sa paligid.

"Sino kaya yun? May kapatid rin kaya siya dito?" a teenaged girl asked and can't help but squeal out of delight.

"Lapitan natin best friend!" sabi naman ng kasama niya.

Nilibot ko ang mga mata ko. Pati mga bata at mga magulang ay nakatingin sa gate ng school. Nagtatakang sinundan ko ang mga tingin nila sa gate at napatigil ako sa paglalakad

A very familiar guy was leaning against the gate of the school.

He wore a leather jacket and had headphones on his head. He had his eyes closed as he listens to the music, not minding the stares of others. The guy looked like a model standing there quietly with his intimidating aura.

He opened his eyes and pitch-black orbs met my cerulean eyes. Agad kong naramdaman ang pagbilis ng tibok ng puso ko.

He walked towards me while other people kept on looking at him like he was hypnotizing them. He stopped in front of me and just stared at me.

Should I greet him? But why is he even here in the first place? Am I already being rude to him now?

We just kept on staring at each other.

"Tapos na ba ang klase niyo?" sawakas ay naputol din ang staring contest naming sa katanungan niya.

Tumango lamang ako na parang nawalan ako ng boses.

"Psh. Ngayon lang ba sila nakakita ng tao?" naiinis na tanong niya referring to the people staring at us.

"What are you doing here Kuya Clyde?" mahinang tanong ko, sawakas ay nakapagsalita narin ako.

Kinamot niya ang ulo niya "Para sunduin ka, nakapagpaalam na ako kay Tita at Tito" he answered. Ha? Sunduin?

"Halika na" sabi nalang niya at kinuha ang kamay ko.

Bakit niya ako susunduin? Hindi na ako nagtanong habang naglalakad palabas ng school gate.

Paglabas namin ay nagtatakang tiningnan ko siya. Wala akong nakikitang kotse na nakaparada. Plano ba niyang maglakad kami?

Tiningnan niya ako at napabuntong hininga sabay turo sa isang motorsiklo na nakaparada malapit sa puno.

Nanlaki ang mga mata ko. Diyan kami sasakay?! Bigla niya akong kinaladkad papunta sa motorsiklo.

"I-Is this yours?" naiilang na tanong ko. "Yup" Sagot niya.

Ang taas at ang laki noong motor. Natatakot ako. Baka mahulog ako rito! Sanay akong sumakay sa mga kabayo lalo na at niregaluhan ako ni Daddy ng sarili kong kabayo sa Britanya pero iba ang kaso nito ngayon, I don't feel safe riding this monstrous piece of metal!

"It's a big bike. Ducati Veron to be exact, my baby" dagdag niya at bigla akong binuhat at isinakay. Out of poise I freaked out and squealed.

Nabigla si kuya at bahagyang natawa.