'Oh Romeo' 'Ja, Julia' (voltooid!)

Julia

Ik sta voor mijn kledingkast. Altijd weer die vraag: "Wat moet ik aandoen?" Ik kies voor een leuk, blauw jurkje. Daarna vlecht ik mijn bruine haar in en doe ik mijn hakken aan.
'Ben je klaar?' vraagt mijn moeder.
'Ja,' zeg ik. 'Ik kan zo naar Quinty's gemaskerde bal, alleen nog mijn masker.' Ik loop naar mijn bureau. Daar moet mijn masker liggen. Het enige probleem is dat mijn bureau vol troep ligt. Gelukkig zie ik mijn masker meteen liggen.
'Kom je nog?' vraagt mijn vader. 'Dan kan ik je brengen.'
'Ja, ik ben klaar,' zeg ik. Ik pak het cadeau en stap de auto in. Mijn vader start de motor en rijdt de straat uit. Quinty woont maar 2 straten verder, maar toch brengt mijn vader me met de auto. Hij is bang dat er iets gebeurd als ik over straat loop. Hij is zo'n watje, ik ben al 15, hoor. Ik kan me heus zelf wel redden. Mijn vader parkeert de auto voor Quinty's huis. Op hetzelfde moment komt er een jongen aanlopen.
'Jij,' zegt mijn vader. De jongen kijkt geschrokken op. Ik kijk recht in zijn grote, blauwe ogen. Wat een mooie ogen.
'Wat is er, meneer?' vraagt de jongen beleefd.
'Jij bent de zoon van Fabian Daatsen,' zegt mijn vader. Nu weet ik wie die jongen is. Hij hoort bij de familie die mijn familie haat. De jongen reageert niet op wat mijn vader zegt en gaat snel naar binnen.
'Beloof me dat je niet met hem omgaat,' zegt mijn vader tegen mij. 'Wissel geen woord met hem.' Ik knik en ga ook snel naar binnen. Ik weet zeker dat ik niks tegen die jongen ga zeggen.

-

Zou ze echt niks zeggen?
Lily