'Oh Romeo' 'Ja, Julia' (voltooid!)

Romeo

Ik heb Julia in dagen niet meer gezien. Af en toe zie ik haar lopen op school, maar ze zegt weer niks tegen me. Zou het iets te maken hebben met toen ze naar beneden klom en iemand haar betrapte. Zou ze verteld hebben dat ze voor mij naar beneden was gegaan? Dan is het mijn eigen schuld dat ze niet meer tegen me praat.
De schoolbel gaat. Ik ben uit en mag naar huis. Ik pak mijn tas en loop het lokaal uit. In de aula stop ik. Ik zie Julia in haar eentje bij het raam zitten. Ik loop naar haar toe. Ze ziet me niet. Julia is verdiept in een boek.
'Hoi,' zeg ik opgelaten.
'Hoi,' zegt Julia zonder op te kijken van haar boek.
'Julia, praat tegen me,' smeek ik.
'Oké,' zegt Julia. Ze kijkt me nog steeds niet aan.
'Ben je die avond betrapt?' vraag ik.
'Welke avond?' vraagt Julia. Haar felle ogen kijken me uitdagend aan.
'De avond dat ik onder je balkon stond met mijn gitaar,' zeg ik en ik haal mijn hand door mijn haar.
'Oh, die avond,' zegt Julia. Ze richt haar blik weer op het boek.
'En?' vraag ik. 'Heb je straf gekregen? Heb je verteld dat ik daar ook was?'
'Nee,' zegt Julia. Ze stopt het boek in haar tas.
'Wat dan?' vraag ik.
'Ik heb gezegd dat ik dacht dat ik iemand hoorde roepen om hulp,' zegt Julia. 'Maar dat ik het gedroomd moet hebben. Mijn vader geloofde me.'
'Gelukkig,' zeg ik opgelucht.
'Oh Romeo,' zegt Julia.
'Ja, Julia,' zeg ik.
'Dit kan zo toch niet verder?' vraagt Julia verdrietig.
'Ik weet het niet,' zeg ik en ik sla mijn arm om haar heen.

-

Er mag wel snel een oplossing komen. Wat vinden jullie? Reageren mag.
Lily