The Unexpected Marriage

Chapter 16

Chapter 16

Nikko's POV

"Good Morning, Sir Nikko"

"Good Morning po..."

"Sir, magandang umaga ho..."

Bati sakin ng mga employee ko yan dito tuwing umaga. Ni isa wala akong pinansin sa kanila. Seriously? What's so good in the morning lalo na't di mo kaharap paggising mo ng babaeng mahal mo?

Papunta na ko sa office ko. Nakita na ko ng bago kong secretary at akmang magg-good morning siya ng dumaretso ako sa opisina ko.

Wala na si Manang Delia. She's already old kaya pinagretire ko na siya. Last 2 months ago was her death. She was sick bago ko pa siya iretire sa trabaho at hindi niya yun sinabi sakin.

Umupo ako sa upuan ko at bumuntong hininga. Pagod pa ko. Its been six months since nung nawala siya and I've been searching for her for six whole months.

All I did was work, search, work, search, work, search. I barely eat but I still have my figure. 

Nawala rin si Eli ng parang bula. Pinaghihinalaan ko siya na kasama niya si Tiffany. I tried contacting them pero wala ni isa sa kanila ay sumasagot. 

I'm still hoping I can find her. At pag nalaman kong kasama niya si Eli, I'll take her back... Babawiin ko siya. I won't give her up that easily.

Inabot ko ang cellphone ko sa dulo ng mesa. Lumipat ako sa meeting room dahil iniistorbo ako ng bago kong secretary. Ang landi masyado.

"Hello?" sagot ko sa phone ko. Pamilyar ang boses...

"Nikko..." banggit niya sa pangalan ko sa kabilang linya.

"Sino to?" tanong ko. I didn't bother to look at the number.

"It's me Giana..." pagpapakilala niya.

Once she said her name ay binaba ko na ang phone ko. Here she goes again. Ayaw niya kong tantanan. She tried everything to say sorry to me. Hinahanap niya rin si Tiffany para kausapin at sabihin ang totoo and yet, she can't find her either.

Tumayo ako sa upuan ko at dumaretso sa bintana ng meeting room. I can't think straight. Lagi akong ginugulo ng isip ko. I have no one to talked to. Wala sila Ethan at Andrew.

"Wow! Ethan was right. You are a loner after what happened." sabi ng boses ng babaeng matagal ring nawala.

Lumingon ako sa pinanggalingan ng boses. I saw Irene smiling habang nakacross arms sa pinto. 

"Irene... Anong ginagawa mo rito?" tanong ko.