အရမ္းကိုလွပတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး။ဒီေက်ာင္းၾကီးမွာတက္ရတာhunအရမ္းကိုေပ်ာ္ရႊင္မိတယ္၊လြတ္လပ္တဲ့က်ာင္းသားဘ၀ကိုရရွိသလုိငယ္ရြယ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ့ဘ၀အရသာကိုလည္းခံစားရတယ္ေလ...
အမွန္ေတာ့သူနဲ့TaoကSeoulကမဟုတ္။ဘူဆန္ကပါ။သူတို့နွစ္ေယာက္ကငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းျဖစ္အိမ္နီးနားခ်င္းေဆြမ်ိဳးေတြလိုေနၾကတဲ့လူေတြလည္းျဖစ္တာေၾကာင့္အရမ္းကိုခင္ၾကတယ္....
Taoကrapေတြရြတ္ရတာ၀ါသနာပါပီးေတာ့သူက်ေတာ့dancerတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာအရူးအမူးပဲေလ။ငယ္ငယ္တုန္းကသူအကေလ့က်င့္တဲ့အခါတိုင္းလည္းtaoကလိုက္ပီးကေပးသလိုTaorapေတြရြတ္တဲ့အခါမွာလည္းသူကလိုက္ဆိုေပးတယ္...
အဲ့လိုနဲ့ပဲတစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္စိတ္တူကိုယ္တူသူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ခဲ့ၾကပီးရည္မွန္းခ်က္လည္းတူညီခဲ့ၾကတယ္။တစ္ေန့ေန့တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာSeoulကိုမေရာက္ေရာက္ေအာင္သြားပီးရည္မွန္းခ်က္ေတြကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကမယ္လို့ေပါ့.....
ဆုေတာင္းေတြျပည့္ခဲ့ပါတယ္။seoulကိုသြားဖို့ကံပါလာတာကဒီတကၠသိုလ္ၾကီးမွာတက္ခြင့္ရခဲ့တာပဲ။taoမိဘေတြေရာသူ့မိဘေတြအပါအ၀င္အားလံုးကမ်က္ရည္၀ဲေအာင္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကပီးပိုင္ဆိုင္သမ်ွအားလံုးကိုခ်စ္ကုတ္စုေဆာင္းပီးသူတို့နွစ္ေယာက္ကိုအေရာက္ပို့ေပးနိုင္ခဲ့တာ...
သူတို့နွစ္ေယာက္လံုးကခ်မ္းသာတဲ့လူေတြမဟုတ္တဲ့အတြက္အစကရပ္တည္ဖို့ခက္ခဲခဲ့ပါတယ္။ခုခ်ိန္မွာမိဘေတြဘယ္လိုေနထိုင္စားေသာက္ေနၾကလဲေတာ့သူတို့မသိသူတို့နွစ္ေယာက္ကေတာ့အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ေတြလုပ္ရင္းနဲ့ပဲေနာက္ပိုင္းရွင္သန္နိုင္ခဲ့တယ္...
"hun...ငါတို့ရည္မွန္းခ်က္ေတြကိုဘယ္ေတာ့အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကမလဲဟင္...."
ေဘးနားမွာလမ္းေလ်ွာက္ေနတဲ့Taoရဲ့စကားေၾကာင့္အေတြးစေတြျပတ္ေတာက္သြားခဲ့ပီးလက္ထဲကbubble teaဘူးကိုတစ္ခ်က္စုပ္ေသာက္လိုက္တယ္။ေန့လည္စာစားပီးေတာ့ပ်င္းတာနဲ့ပဲေက်ာင္းထဲကိုဘာရယ္မဟုတ္လ်ွာက္ၾကည့္ေနၾကတာ..
"ျဖည္းျဖည္းေပါ့Taoရာ...ျဖစ္လာမွာပါ..ခုငါတို့ေနထိုင္ရတာအေျခမက်ေသးဘူးမလား..."
YOU ARE READING
Oxygen
FanfictionLuhan : "sehun...မင္းအေပၚထားတဲ့ငါ့ရဲ့အခ်စ္ေတြကRomeoထက္ကိုအမ်ားၾကီးသာတယ္..မင္းပတြက္ဆိုအသက္ကိုေတာင္စြန့္လႊတ္ေပးနိုင္သလို..ဘ၀ၾကီးတစ္ခုလံုးနဲ့လည္းငါလဲနိုင္တယ္...မင္းကငါ့အတြက္အရာအားလံုးပါ...." Sehun : "မင္းငါ့အတြက္အသက္စြန့္ေပးစရာမလိုဘူးLuhan... မင္းငါ့အတ...
