Seoulျမိဳ့ရဲ့တကၠသိုလ္ေက်ာင္းၾကီး..အရင္လိုေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြနဲ့စည္စည္ကားကားျဖစ္ေနတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကခုတိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနပီး..အတန္းတိုင္းမွာလည္းလူတစ္ေယာက္စနွစ္ေယာက္စသာရွိေနပါတယ္....
ေက်ာင့္ဖြင့္ရက္ျဖစ္ရဲ့သားနဲ့..ေက်ာင္းသားေတြဘယ္ေရာက္ေနၾကလဲ..ေမးခြန္းရဲ့အေျဖကေတာ့..တစ္ေက်ာင္းလံုးမွာရွိတဲ့ေက်ာင္းသူေက်ာင္သားေတြအားလံုးကကားပါကင္မွာစုရံုးေရာက္ရွိေနၾကလို့ပါ...
လူအုပ္ၾကီးဟာအံုးအံုးက်တ္က်တ္နဲ့ျဖစ္ေနပီး..တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသလိုမ်ိဳး..စိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနၾကပါတယ္...လက္ထဲမွာလည္းနာမည္စာလံုးတစ္ခုကိုေရးထားတဲ့boardေတြကိုကိုင္ထားၾကပီးတစ္ခ်ိဳ့ကေတာ့...နာမည္တစ္ခုကိုသံျပိဳင္ေအာ္ေနၾကပါတယ္...
အဲ့လိုပဲြေတာ္က်င္းပသလိုျဖစ္ေနတဲ့ကားပါကင္ကလူအုပ္ၾကားထဲမွာ...hunနဲ့Taoလည္းေရာေနွာပါ၀င္ေနပါတယ္..
"Tao....မင္းသတင္းကေသခ်ာလို့လား."
"ေသခ်ာလားမေသခ်ာလားေက်ာင္းကလူေတြအကုန္လံုးဒီေရာက္ေနတာသာၾကည့္လိုက္ေတာ့..."
"ခုထက္ထိလည္းမလာေသးဘူး..."
"လာမွာပါ...ေသခ်ာတယ္..သူဒီေန့ေက်ာင္းလာတက္မွာ..အရင္ဆိုTVထဲမွာပဲျမင္ဖူးတာ..ခုအျပင္မွာအရွင္လတ္လတ္ျမင္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာရင္ေတြခုန္လိုက္တာကြာ..."
"မင္းတင္လား..ငါလည္းပဲ"
Hunနဲ့Taoလည္းေရွ့ကိုတိုးနိုင္သမ်ွတိုးရင္းေနရာယူေနလိုက္တယ္...
"အား!!..လာပီလာပီ"
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ့စူးစူး၀ါး၀ါးေအာ္လိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္..အားလံုးရဲ့အၾကည့္ေတြဟာေက်ာင္းထဲကို၀င္လာေနတဲ့မာစီတီးကားအနက္ေရာင္ဆီကိုစုျပံဳေရာက္သြားၾကတယ္....
Hunနဲ့taoလည္းတြန္းတိုက္ေနတဲ့လူအုပ္ထဲမွာ..ကိုယ့္ကိုကိုအနိုင္နိုင္ထိန္းရင္း..ကားဆီကိုေျခဖ်ားေထာက္ကာမရမကလိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္...
မာစီတီးကားဟာ..လူအုပ္ၾကားထဲကေနခဲယဥ္းစြာျဖတ္ေမာင္း၀င္လာပီး..ပါကင္မွာထိုးရပ္လိုက္တယ္...အဲ့ဒီ့အခါမွာလူအုပ္ကကားနားကိုအတင္းကပ္လာၾကတာေၾကာင့္...သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြဟာအရင္ထြက္လာၾကပီး..၀ိုင္းအံုေနတဲ့လူအုပ္ကိုအရင္ဖယ္ခိုင္းလိုက္ရတယ္....
YOU ARE READING
Oxygen
FanfictionLuhan : "sehun...မင္းအေပၚထားတဲ့ငါ့ရဲ့အခ်စ္ေတြကRomeoထက္ကိုအမ်ားၾကီးသာတယ္..မင္းပတြက္ဆိုအသက္ကိုေတာင္စြန့္လႊတ္ေပးနိုင္သလို..ဘ၀ၾကီးတစ္ခုလံုးနဲ့လည္းငါလဲနိုင္တယ္...မင္းကငါ့အတြက္အရာအားလံုးပါ...." Sehun : "မင္းငါ့အတြက္အသက္စြန့္ေပးစရာမလိုဘူးLuhan... မင္းငါ့အတ...
