"LiLiကိုမင္းလက္ထပ္ရမယ္သား..."
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ဧည့္ခန္းထဲမွာပထမဆံုးထိုးေဖာက္လာတဲ့အေမ့ဆီကစကားတစ္ခြန္း။ဒီစကားကLuhanအတြက္ေတာ့ဗံုးတစ္လံုးလိုပါပဲ။သူ့၀ဲဘတ္ရင္အံုကိုတစ္စဆီစုတ္ျပတ္သတ္သြားေအာင္ေဖာက္ခဲြပစ္လိုက္နိုင္တယ္။ဒါလံုး၀မျဖစ္နိုင္။hunကိုထားခဲ့ပီးတစ္ျခားမိန္းမနဲ့တစ္သက္လံုးေနဖို့ဆိုတာဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္။
"က်ြန္ေတာ္လံုး၀လက္မခံဘူး...လံုး၀မျဖစ္နိုင္ဘူး...ဒါနဲ့့ေနပါဦး..omaကဘယ္တုန္းကက်ြန္ေတာ့္ကိစၥေတြကိုစိတ္၀င္စားတတ္လာတာလဲ...ပစ္တုန္းကပစ္ထားခဲ့ပီးမွခုမွအေမေကာင္းတစ္ေယာက္လိုလာလုပ္ျပမေနနဲ့...မလိုအပ္ဘူး..."
"Luhan...မင္းေတာ္ေတာ္ရိုင္းစိုင္းေနပါလား...ငါမင္းအေမေနာ္..."
"ဘာအေမလဲ...ဘာအေမမွမရွိဘူး...အေမဆိုတာလြန္ခဲ့တဲ့10နွစ္ေလာက္ကတည္းကက်ြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေသဆံုးသြားခဲ့ပီးသား...ခုက်ြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာရွိတာကKrisရယ္hunရယ္က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္..ဒါပဲရွိတယ္...က်ြန္ေတာ္ေရွ့ဆက္မယ့္ဘ၀မွာခင္မ်ားကိုမလိုအပ္ဘူး...အရင္တုန္းကလိုပဲက်ြန္ေတာ္နဲ့Krisကိုတစ္ခ်က္မွလွည့္မၾကည့္ပဲထားသြားလိုက္ပါ...ဒီတစ္ခါေတာ့က်ြန္ေတာ္ကေသမတတ္ငိုေၾကြးပီးခင္မ်ားရဲ့ေျခသလံုးကိုဖက္ထားမွာမဟုတ္ဘူး..."
အတိတ္မွာစဲြထင္ခဲ့တဲ့ရင္ထဲကဒဏ္ရာေဟာင္းကျပန္ပီးနာက်င္လာတာေၾကာင့္မ်က္လံုးအိမ္ကမ်က္ရည္တို့ေတာင္၀ဲတက္လာခဲ့ရတယ္။ဒီလိုသာသူေျပာလိုက္ရတာအမွန္တကယ္ေတာ့အေမျပန္လာဖို့ကိုအခ်ိန္ျပည့္ေမ်ွာ္ေနခဲ့တာကသူပါ။ေန့တိုင္းေန့တိုင္းအေမ့သတင္းကိုနားစြင့္ရင္းေစာင့္ေနခဲ့ရတာ။
"သား...အေမ့အမွားပါ..အဲ့ဒီ့တုန္းကအေမအတၱၾကီးခဲ့မိတယ္...နွလံုးသားမရွိတဲ့မင္းအေဖလိုလူယုတ္မာလက္ထဲကေနအေမလြတ္ေျမာက္ခ်င္ခဲ့တယ္...အေမတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္...မင္းအေဖကိုမုန္းတီးလြန္းလို့သူရွိတဲ့ဒီနိုင္ငံကိုေတာင္ေနာက္ထပ္ေျခမခ်ေတာ့ဘူးလို့ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာ...ဒါေပမယ့္ခုငါ့သားအတြက္အေမျပန္လာတာပါ...သားရယ္.."
YOU ARE READING
Oxygen
FanfictionLuhan : "sehun...မင္းအေပၚထားတဲ့ငါ့ရဲ့အခ်စ္ေတြကRomeoထက္ကိုအမ်ားၾကီးသာတယ္..မင္းပတြက္ဆိုအသက္ကိုေတာင္စြန့္လႊတ္ေပးနိုင္သလို..ဘ၀ၾကီးတစ္ခုလံုးနဲ့လည္းငါလဲနိုင္တယ္...မင္းကငါ့အတြက္အရာအားလံုးပါ...." Sehun : "မင္းငါ့အတြက္အသက္စြန့္ေပးစရာမလိုဘူးLuhan... မင္းငါ့အတ...
