Küçük Sevgilim ( Raflarda)

su yüzeyine çıkan gerçekler

Kenan Bey #

Mehmet beyi takip etmesi için görevlendirdiğim adamımla yaptığım görüşmeden sonra hayal kırıklığı ve çaresizlik içinde kapadım telefonu. Öğrenmişti... Sırf o öğrenmesin diye doğumda öldü diye gösterdiğim, bunca yıl sarılıp öpemediğim, kendimden uzak tuttuğum, özlemiyle kavrulduğum kızımın varlığını öğrenmişti. Yıllar önce kendi kızını sırf benimle evlendiği için öldürdüğü gibi benim Hiramı da öldürecekti. Kendi öz torununu, kızından bize kalan, kızının aynısı olan yaşamamın tek sebebi olan varlığımı öldürecekti. Yıllar önce kendi kızını vurarak kendi ruhunu öldürdüğü gibi benim de nefesimi kesecekti. Mervemi benden aldığı gibi kızımı da alacaktı.

Merveyle üniversitede tanışmıştık. O, oldukça zengin ve güçlü bir ailenin kızıyken ; ben eğitimi için gerekli olan parayı kendisi kazanmakta olan biriydim. Klasik bir zengin kız fakir oğlan ilişkisi gibiydi belki de. Yine de asla aramızdaki sınıf farkını sorun yapmadık. Herşey harika gidiyordu. Tâkii Merve mutluluktan havaya uçmama neden olan o haberi verene kadar. Hamileydi. Bir bebeğimiz olacaktı. Bu haberi ilk aldığımda doğuracağı sonuçları tahmin bile edememiştim. O zamanlar tek düşündüğüm okulu bırakıp bir iş bulmak ve Merveyle evlenip onunla birlikte çocuğumuzu büyütmekti. Fakat öyle olmadı. Mehmet beyden evlenmek için izin istediğimizde benim kızı için uygun olmadığımı ona iyi bir gelecek sunamayacağımı yeterince sert bir şekilde dile getirmişti. Mehmet beye bebekten hiç bahsetmedik bile. Belli ki izin vermeyecekti. Hatta belkide zorla aldıracaktı bebeğimizi. Bu yüzden çok geç olmadan Merveyle kaçtık. Onlara iyi bir gelecek sağlayamayacak olsam da bebeğimden ve hayatımın kadınından uzak yaşayamazdım. Hem Mervenin hamile olduğunu gizlemek hem de kaçmak oldukça zor olsa da Hira bir yaşına gelene kadar bunu başardık.

Hiranın ilk doğum gününü kutlayacaktık. O gün Hirayı benim aileme bırakmıştık ve Merveyle birlikte ona pasta almaya gitmiştik. Belki hatırlamayacaktı bebeğimiz ama yine de doğum gününü kutlayacaktık. Biraz gülüp eğlenmek bize de iyi gelecekti. Ama biz yine hayallerimizi kurduğumuzla kaldık. Mehmet bey bizi buldu. Bebeğimizi kaybettiğimizi sanıyordu ve amacı beni öldürüp kızını almaktı. Malesef amacına ulaşamadı. Bana doğrulttuğu silahın önüne Merve atladı. Tek amacı konuşup babasını ikna etmekti ama yapamadı. O an üçümüz vardık sadece Merve kollarımın arasında can çekişirken Mehmet bey şoka girmişti. Kızı gözlerinin önünde ölürken kılını kıpırdatamadı. Bu yük ona o kadar ağır geldi ki kabul dahi edemedi. Tarihler üzerinde oynayıp Mervenin doğum sırasında öldüğünü gösterdi. Bu nedenle ceza bile almadı. Benim kızıma yaptığını o da kızına yaptı. Mervenin ölmesi bile onu durdurmaya yetmedi. Benimle uğraşıp durdu.
Hiradan haberi olmaması için ona hiç bir zaman yaklaşmadım. Özel bakıcılar tuttum. Ben ailemle aynı evde yaşarken bile o kendi evinde yaşadı. Hastalandığında bile yanına gidemedim. Çünkü Mehmet beyin adamları sürekli beni izliyorlardı. Mehmet bey herhangi birşeye değer vermemi bekledi hep. Benim de onun gibi yarım kalabilmem için. Ama ben kızım için çalışıp durdum. İşlerim hergün daha iyiye gitmeye başlamıştı. Artık ben de güçlüydüm. Merveyi onun öldürdüğünü ispat ettiğimde onu hapse yollayıp kızımı da yanıma alacaktım. Herşeye en baştan başlayacaktık. Birbirimizden ayrı geçirdiğimiz tüm yılların acısını çıkaracaktık. Bana hemen alışamayacaktı biliyorum. Daha ufacıkken kollarını açıp bana sarılmaya kalktığında ona sarılmak için içim gitse de onu reddettiğim zamanları hemen unutamayacaktı ama mecburdum. Benden nefret ederse herşey daha kolay olacaktı çünkü. Nefret ettiği, bir kere bile sarılmadığı, ona bir kere bile kızım demeyen, saçlarını okşamayan bir adamı özleyerek acı çekmeyecekti. Günü gelince herşeyi anlattığımda da beni affedecekti biliyorum çünkü annesiyle hiçbir fark yok aralarında. Bunu biliyorum çünkü Barış bana onu her anlattığında sanki Hirayı değilde Merveyi anlatıyormuş gibi hissediyorum.