Piçliğin El Kitabı

#106

Gün geçtikçeinsan daha iyi anlıyor ki ; Bulunduğumuz sistem o kadar adi ve aşağılık ki insanı insan yapan şey kendi varoluşu değilde cebinde ki paranın var oluşu oluyor..Yani eğer cebinde paran varsa insan sayılıyorsun ve bence bu hiç adil değil ...Biliyorum şimdi bazılarınız konuya buradan girdiğim için beni primci sayacak veya neden buradan konuya   girdiğime anlam veremeyecek tamam sizide anlıyorum istediklerinizi demekte özgürsünüz ama maddenin devamında beni çok iyi anlayacağınızı umuyorum.

Yazar anısı : bundan yaklaşık bir hafta kadar önceydi bir arkadaşımla beraber  buluşmuş ve şimdi ismini vererek adını karalamak istemediğim bir cafeye gitmiştik .Pek huyum değildir aslında öyle mekanlarda takılmak.

Yazarın iç sesi : oğlum ben otakuyum .Ne işim olur öyle daha adını bile tam olarak söyleyemediğim içeceklerin satıldığı bir mekanda 

Her neyse işte mekandaki en ucuz çayın fiyatı bile dokuz lira ve verdikleri şey ise bir bardağa sallama çay atıp üzerine su eklemek *ulan ben o parayla o çayı yurt dışında okuturum ama konu bu değil .. işte böylede sikim tırak bir mekandı gittiğimiz yer ve biz içerideyken  cafeye bir adam geldi ama üstü başı hafif dağınık ve kirliydi bunun üzerine hemen kasiyerlerden biri bulunduğu yerden dışarı çıktı ve adama kapıyı işaret etti ve  "Lütfen burayı terk edebilirmisiniz dilenci almıyoruz "dedi amk malı .Bunun üzerine afallayan adam ise  birazcık bozulmuş bir şekilde "Şey beni yanlış anladınız buraya dilenmeye gelmedim param var sadece yiyecek bir şey almaya geldim " dedi  . kasiyer ise tekrar etti "Buranın ücretlerini ödeyebileceğinizi pek sanmıyorum acaba daha fazla uzatmadan burayı terk edebilirmisiniz "dedi amk malı hayır birde  o kadar kibar bir şekilde siktir çekiyor ki insanın daha fazla içi gidiyor..Bunun üzerine adam ise başı önüne eğik bir şekilde "peki" dedi ve dükkandan ayrıldı .Daha sonra ise az önceki kasiyer kasaya döndü ve beklediğim içecekleri uzatarak  " Buyurun efendim siparişiniz "dedi .Hayır abi olaya gel kimsede adama acıyıp ne oluyor lan burada demedi kahvelerine dönüp içmeye başladılar karşımdaki kişi ise sırıtarak sözlerini tekrarladı "Buyurun efendim siparişiniz  ".. Bunun üzerine bense kasiyerin elindeki kahveleri aldım ve kasiyere karşı gülerek kahvemden derin bir yudum aldım daha sonra ise direk ağzımdaki kahvenin tamamını kasiyerin üzerine doğru püskürterek "Iykkk. Kahvelerinizde karakteriniz kadar iğrençmiş be "dedim ve elimdeki kahveleri yere atarak arkadaşıma işaret verdim ve cafeden bakışlar arasında ayrıldım .... O günden sonrada kendime söz verdim bir daha oraya gidersem ne olayım

 yazar not : O günle ilgili tek bir üzüntüm var oda o kahveler için o kadar para domalmış olmak  **fakiriz oğlum biz

yani demem o ki eğer sizde böyle bir durumla karşılarsanız bu dediklerimi yapın ve karşınızdakinin ağzının payını verip ortamdan uzaklaşın . çünkü eğer siz buna bir dur demezseniz kimse demeyecek ...