Piçliğin El Kitabı

#121

Çocukluğunun o karanlık günlerinde küçük kardeşini çamaşır makinesine sokmaya çalışan güzel kardeşim sen azcık bana yaklaş hele... Biliyorum sende o güzel günlerini özlüyorsun hani o her şeyden habersiz ve sen ne dersen hemen inan o canlının elindeki kağıt parayı alabilmek için attığın bin türlü taklayı ve elinde ki birazcık bozuk parayı ona uzatarak " oğlum bak bunlar daha fazla sen onu bana ver hem ben sana daha çoğunu veriyorum işte" dediğinizi yada gecenin karanlığında inatla uyumayan o küçük kardeşinize korkunç hikayeler anlatıp yorganın dibine mahkum ettiğinizde biliyorum... Çünkü zamanında bunların hepsini bende yaptım . Aynı zamanda abisi ablasının işkencelerine maruz kalan sen güzel kardeşim yaşadığın bütün acıları çok iyi anlıyorum dolaba kitlenmek veya ranzanın altında mahsur bırakılmak o zamanlar hiçte zevkli bir aktivite değildi.Hatta düşünüyorum da şuanda bile zevkli bir aktivite gibi gelmiyor ama ne yazık ki bunların hepsini yaşadık...

Peki o günlerden bu yana neler değişti ki ? tabi ki hiç bir şey. İstediğiniz kadar büyüyün yinede içinizden bazıları o sinsi abiler ablalar iken diğerleriniz ise eski işkence mağduru kardeşlersiniz. Yani bu yüzden eskiyi unutmak yerine tekrar o günleri anmak ve yeni hatıralar yaratmak için kardeşlerimize yapabileceğimiz daha bir çok işkence var hatta bu günde bunlardan biriyle sizlerin karşınızdayım ...

yazar not : Ne sorunlu bir çocukluk geçirmişim hatırladıkça daha çok psikolojim bozuluyor...

Bazı insanlar kaç yaşında olursa olsun belli başlı şeylerden korkar .Karanlık ,kapalı alan, kan ,mezarlıklar ,doğal afetler ve diğerleri bu listeyi istediğiniz gibi uzatabilirsiniz.Benim bu gün üzerinde durmak istediğim korku doğal afetler belki başka bir gün diğerleri üzerinde konuşabiliriz... Şimdi ülkemiz konum olarak da bir çok fay hattının üzerine kurulmuş olduğu ve tarihi boyunca bir çok deprem gördüğü için insanların içinde daima bir deprem korkusu vardır ...

yazar not : hadi itiraf edelim gençler hangimiz duşta ya deprem olursa ne yaparım diye düşünmedi ki ?...

Her neyse işte deprem korkusu insanlarımızın içine o kadar çok işlemiştir ki normal şartlarda hiç bir boktan korkmayacak adamlara bile bu olayın yaşanma hissi sıcak terler döktür..

yazar not :Türklerin yabancı korku filmlerinden korkmaması da ilerde bir normal sohbet kitabı yazarsam güzel tartışma konusu olur gibi ?.

Biliyorum konuyu çok bölüyorum ama uzun süre hiç bir şey yazmayınca içimde konuşacak çok şey oluyor o yüzden kusura bakmayın..

Nerede kalmıştım hah işte deprem korkusunun insanlarımızın içine işlediğinden bahsetmiştim hah işte biz bu seferde bu korkuyu kullanacağız ve kurbanımızın bütün psikolojisini bozacağız (!)

Kardeşimizle beraber aynı odada kalıyoruzdur ve kardeşimiz çift katlı ranzanın üst katını sahiplenmiştir ve inatla size vermiyordur .Bunun üzerine biz ise kardeşimizle beraber eski yaşanan depremler hakkında biraz sohbet ederiz ve gecenin ilerleyen saatlerinde yataklarımıza geçeriz .Daha sonra ise uyuyormuş gibi davranarak bir müddet zaman öldürürüz ve önce balkon kapılarınız ve camları sıkıca kilitleriz daha sonra ise kardeşimizin telefonunu alır ve titreşime alarak yatağının altına yerleştiririz...Daha sonra ise tekrar ranzanın altına dönerek kardeşimiz ararız ve yatağı sallamaya başlarız."Oğlum kalk lan ev sallanıyor.Herhalde deprem oluyor" tarzı bir yaygara kopartırız..bunun üzerine uyku sersemi olan kardeş daha olayları kavrayamadan telaşla yerinden fırlar ve bu gün konuştuklarınız aklına gelerek direk dış kapıya doğru yönelir ve kendini sokağa atar daha sonra ise bütün bunların bir şaka olduğunu anlayarak tekrar eve döner. Ama yüzündeki " senin ben amk " ifadesi ilerde daha büyük depremlerin yaşanacağını ifade eder...

Yazar not : Neden camları ve kapıları kilitlediğimize gelecek olursak .. Bundan yıllar önce yaşanan bir olaydan bahsedelim. Japonya da ki 8.9 büyüklüğündeki depremde yaralanan tek kişinin camdan atlayan bir Türk olduğunu ve bu atlama eylemini bir kaç dakika içerisinde iki defa yaptığını düşününce insan nerede olursak olalım kendimizi belli ediyoruz diyor ...