Ashtu vrullshem mbylla deren e dhomes . U mbeshteta pas saj, ngadale leshova veten duke rene ne gjunje e pakuptuar lotet me lagen faqet. Nje psheretime lehtesimi pushtoi dhomen. Lehtesim!?
***
Nje rreze e zbehte dielli kishte depertuar ne perden e trrashe qe mbulonte dritaren e vetme te dhomes, duke ndricuar fotografine mbi tavoline. Fotografine e cila dukej e mbuluar nga pluhuri i nje dekade te ter. Shkova drejt saj, edhe pse isha e derrmuar doja pafundesisht te mbytesha ne te. Me kujtohet ajo dite e bukur dhe e ngrohte dhjetori. Po degjoja te qeshurat tona gjithandej. Fillova te qeshja edhe pse e vetmja gje qe doja te beja ne ato momente ishte te qaja . Kisha nje peshe te rend mbi supe e nuk e dija se sa gjate do te mund ta mbaja. Nuk me kishte mbetur fuqi, nuk me kishte mbetur shprese, nuk me kishte mbetur asgje. Kisha vetem shpirtin tim te lodhur e te thyer nga nje loje e hidhur e fatit. Përse mua? Përse ty? Çdo gje duket e pamundur tani. Zemra filloi te me rrihte shpejt e ajri me dukej aq i rende sa ishte e pamundur per te mbushur mushkerite e mia.
Ajo reze e zbehte dielli mbi fotografi solli nje stuhi kujtimesh , ndjenjash. Une mund te ndjeja perseri! Ne ate moment kuptova se sa shume kisha humbur, kuptova se kisha humbur cdo gje qe mund te me bente te lumtur serish.
![](https://img.wattpad.com/cover/58288646-288-k458046.jpg)
YOU ARE READING
HELIOS (Shqip)
RomanceKur njoha ate e dija se kisha njohur njeriun per te cilin do te kisha gjithmone nevoje...Ai me ndryshoi jeten sikur te ishte misioni i vetem qe kishte.