History N.H. ❀

Part 12

Alex's point of vieuw ★

Nadat Max me, in onze hotelkamer, naar de badkamer duwt en me heeft gezegd dat ik tegen kwart na zes klaar moest zijn, heb ik me gedoucht.
Mijn haren zijn gewassen en ik ben afgedroogd.
Als ik afgedroogd ben doe ik mijn kleren aan die ik daarnet heb gekocht samen met Max.
Max zei dat ik me een beetje moest opmaken, dus doe ik een laagje mascara op, een heel klein beetje oogschaduw en een lichtroze lipgloss.
Blush hoef ik niet op te doen, want mijn wangen blozen altijd wel een beetje.
Mijn haren zijn ondertussen al gedroogd, en ik besluit ze los te laten.
Ik heb het het liefste zo.
Als ik klaar ben doe ik de deur van de badkamer open en loop naar de slaapkamer, waar Max languit op het bed ligt met zijn gsm in zijn handen.
"Wow, Alex, als je mijn zusje niet was had ik je meteen uitgevraagd." Lacht Max terwijl hij naar me toe komt.
"Dankje." Lach ik verlegen terug naar hem.
"Draai je eens om." Zegt Max.
"Euhm, ok?"
Ik doe wat hij zegt en draai me om.
Ineens word het zwart voor mijn ogen en heb ik door dat hij me geblinddoekt heeft.
"Waarom is dit?" Vraag ik paniekerig.
"Rustig maar, zusje. Je gaat me straks de beste broer van de wereld vinden."
"Ik hoop het voor jou." Zucht ik.
Ik háát het om geblinddoekt te worden.
Vroeger werd ik eens geblinddoekt en ze zeiden tegen me dat ik nergens tegen ging lopen.
Vijf minuten later lag ik met een bloedneus op de grond. Leuk, hè?
Niet dus.
We zeggen nog dag tegen onze ouders, voor we de hotelkamer verlaten en in de lift staan.
Max zegt altijd of er een trapje of iets anders is, waardoor ik me toch een klein beetje veiliger voel.
Als we buiten staan, voel ik de wind door mijn haren vliegen.
"Nu gaan we een auto instappen." Zegt Max ineens.
"Ok." Zeg ik niet-wetend wat ik anders moest zeggen.
Hij doet de autodeur voor me open en helpt me instappen.
Max zet zich naast me en neemt mijn hand vast.
"Wiens auto is dit?" Fluister ik naar Max.
"Je kunt normaal praten hoor, Alex.
Het is Louis maar." Zegt Max grinnikend.
"Ow.." Mompel ik.
"Hey hey!" Hoor ik Louis zeggen.
"Waar gaan we nou heeeeeeeen?" Zeur ik.
"Rustig, we zijn er binnen vijf minuutjes." Zegt Louis.
Na zo'n vijf minuutjes nadenken over waar we naartoe gaan en ik het al opgegeven heb omdat ik het écht niet zou weten, komt de auto tot stilstand.
Max helpt me uit de auto en we stappen ergens heen.
Dit moet echt een raar zicht zijn.
Een geblinddoekt meisje met twee jongens aan haar zijde, die allebei hun arm door mijn armen hebben gehaakt.
Na een paar minuten stappen, wat voor mij een uur leek, stoppen de jongens met lopen.
Ze haken hun armen uit de mijne en Louis fluistert iets in mijn oor.
"Als we weg zijn, mag je je blinddoek afdoen."
Waarna Max fluistert in mijn andere oor fluistert: "Dan volg je gewoon de rozenblaadjes op de grond.. En je vind je verassing. Succes, zusje."
Max geeft me nog een kus op mijn voorhoofd en een aai over mijn hoofd, waarna hij langzaam wegloopt met Louis.
Hun voetstappen zijn niet meer te horen en ik doe voorzichtig de blinddoek af.
Ik knipper een paar keer met mijn ogen , zodat ze gewend worden aan het licht en kijk bewonderd om me heen.
Ik sta helemaal alleen in een klein bosje.
Voor me zie ik een lange weg met rozenblaadjes.
Ik volg de weg met de blaadjes en na een minuutje kom ik uit op een klein strandje, waar niemand is.
Ik kijk eens goed om me heen en bedenk me waarom ik naar hier moest komen, totdat ik in de verte iets zie.
Ik loop er snel heen en telkens als ik dichterbij kom, zie ik dat er iemand op een deken zit met zijn rug naar mij toe gekeerd.
Ik stap er voorzichtig heen, tot ik zie dat het niet zo maar een persoon is.
Zijn blond geverfde haren vertellen wie het is.
"Niall?" Vraag ik blij met een glimlach op mijn gezicht.

Niall's point of vieuw ★

De jongens hebben me hier naartoe gebracht.
Een strand.
Ze zeiden dat ik me op het dekentje moest zetten en wachten.
Ik weet echt niet wat ik hier moet doen, alleen, met een picknick mand die ik gekregen heb van de lads.
Totdat ik mijn naam hoor.
"Niall?"
Ik kijk achter me, en als ik zie wie het is stap ik meteen op en loop naar haar toe.
"Alex?!" Vraag ik verbaasd, maar heel blij.
Ze loopt glimlachend naar me toe en knuffelt me stevig.
Ik knuffel stevig terug en verstop mijn neus in haar nek, zodat ik haar geur in me op kan nemen.
"Ik denk dat de jongens ons willen koppelen." Zeg ik lachend als we ons op het dekentje zetten.
"Ja, ik denk het ook." Zegt ze grinnikend met een blos op haar wangen.
Ik ga haar straks vertellen wat ik voor haar voel, en nu écht.

Alex's point of vieuw ★

Ik kijk met een glimlach naar Niall, die de picknickmand voorzichtig openmaakt en enthousiast al het eten eruit haalt.
Er staat pasta, cupcakes, broodjes, drinken, quiche, chips, worstjes en nog veel meer lekkere dingen.
Ik ben naar Niall aan het staren, totdat hij mij ook aankijkt en ik vlug de andere kant op kijk, blozend.
"Je ziet er echt prachtig uit Alex." Zegt hij met blosjes op zijn gezicht terwijl hij zijn hand op de mijne legt.
Ik begin enorm te blozen en ik kijk hem glimlachend aan.
"Dankje, jij ziet er ook heel mooi uit, Niall."
Hij begint ook te blozen en voorzichtig draai ik mijn hand om, zodat onze handen in elkaar liggen.
Er komt een kleine stilte. Geen gênante, maar een fijne stilte.
Ik kijk met een glimlach naar het water, totdat Niall de stilte verbreekt.
"Zullen we beginnen met eten, ik begin een beetje honger te krijgen." Zegt hij verlegen.
"Ik heb ook honger, laten we eten." Grinnik ik terwijl ik mijn hand voorzichtig uit de zijne haal.
Hij geeft me een bordje en een vorkje en hij neemt tevreden een broodje.
Ik schep mezelf wat pasta op, en neem hongerig een hap.
"Wow, dit is echt lekker. Wie heeft dit gemaakt?" Vraag ik verwonderd.
"Ik denk Liam en Harry. Zij kunnen het beste koken." Zegt hij lachend.
Nadat we meer dan de helft opgegeten hebben en veel gelachen hebben, ruimen we het overgebleven eten op en stoppen we het terug in de tas, waarna Niall opstaat en het eten in de frigobox achter ons zet.
Hij zet zich terug neer, maar komt express dichter zitten.
Ik grinnik zachtjes en leg mijn hoofd tegen zijn schouder.
Niall legt zijn arm om me heen en drukt een kus tegen mijn haren.
"Ik ben zo blij dat alles weer is zoals vroeger, Niall. Ik ben nu voor het eerst sinds je vertrok echt weer gelukkig." Zeg ik terwijl ik naar de zee staar.
"Ik ook. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als nu." Zegt hij terwijl hij me nog steviger vast neemt.