The Husband's Slaved Wife

Chapter 8

Jake's POV

Nandito ako ngayon sa private room ni Olivia sa hospital. The doctor said na overfatigue and stressed si Olivia. Malubha din ang kanyang mga paa. Hindi pa siya makakauwi ngayon dahil under observation pa siya. Sabi din ng doctor na merong high chance na mainfected ang paa ni Olivia. Nakita din nila sa test na merong bato nakapasok Sa left foot niya at kailangan itong operahan bukas. Ano ba kasi ang ginawa mo, Olivia?

Nacontact ko na din ang parents ni Olivia. Maybe minutes from now nandito na sila. Nalaman naman ni Mommy and Daddy kay Manong Eduardo, gardener namin, na nakita niya si Olivia galing sa dalampasigan. Nakita kasi niya na basa daw ang damit nito at meron pang natirang buhangin sa sinusuot niyang damit. Pwede naman siya magsabi sa akin na pumunta kami sa dalampasigan which is very near lang sa aming house. Kaso, kailangan talaga mag-ingat papunta doon dahil matirik ang daanan. Hindi pa kasi nafinalize ang pagpagawa namin ng small way papunta doon. Stupida talaga ito si Olivia! Pwede na man siya nagtanong sa akin na magpasama siya.

Diba galit ka sa kanya at sinaktan mo pa? Paano makakatanong si Olivia? Sabi ng konsensiya ko. Sh*t! Nakalimutan ko ang nagawa ko sa kanya kagabi. Hindi ko dapat siya sinaktan ng ganoon, pero hindi ko mapigilan ang sarili na magalit sa kanya. Tumingin ako sa mukha niya. Hindi padin siya gumigising, nakita ko ang pasa sa kanyang mukha, meron din siyang small cut sa forehead niya. Moron ko talaga! Nakakaawa si Olivia ngayon. Dahil sa akin, napuruhan ang kanyang maganda at makinis niyang mukha.

Seconds have passed and parang nahahalata ko na gumigising na siya. Olivia?

"Olivia? Are you awake already?" I asked her but all I can see on her face right now is nothing but pain. Tsk! Pain... Like what she had done to me before. Ang kanyang inosenteng mukha ay marami nang nagawa. Parehong mabuti at hindi.

"Uhmmm....Jake!" She got startled when her eyes saw me. Hindi niya pala alam kung anong nangyari sa kanya.

"Yes, I'm here. Mom and Dad will be right here soon. Mom pack your clothes so that you could wear something more than that hospital gown." She has a questionable expression on her face right now. Hay! Napakabobo talaga! Hindi niya ba nakikita kung saan siya ngayon?! Meron naman siyang mata pero hindi niya ito ginagamit. Ang slow talaga!

"Where am I?"

"Can't you see Olivia? You're in a hospital. Isn't it obvious already? " Nakakastress talagang babaeng ito. Kung hindi naman bobo, tanga naman. Titiisin ko nalang dahil nandito kami ngayon sa hospital. Kung nandoon kami sa bahay, baka matagal ko na itong pinolosopong sinagot. Can't she see an IV fluid near her?

"Hospital? What happened? Ang naalala ko lang ay nagpahinga ako sa lawn nila Mommy. Umidlip lang ako."

"Anong umidlip? Eh, parang wala kanang buhay doon sa dahuman. Magpasalamat ka kay Manong Eduardo dahil nakita ka niya. Ano ba ang ginagawa mo sa dalampasigan? Eh,alam mo naman na hindi pa nagagawan ng maayos na daanan."

"I'm sorry Jake. I just wanted to go there. I don't want to disturb you that's why hindi na ako nagpasama..... And nag-away din tayo." Nakita ko ang mukha ni Olivia lumungkot. Naalala ko nag-away pa la kami kagabi. Kasalanana niya iyon, kung hindi lang siya nagbrought up ng topic hindi sana siya masasaktan.

"Whatever. Kahit na, nagsabi ka sana kung saan ka pupunta."

"I'm sorry."

Nagvibrate ang phone ko sa aking pocket. I saw the name of Raphael appear. Raphael is one of friends from our barkada. Matagal na kami na magkaibigan. I instantly open the message from him.

From: Raphael

Bro, where are you now? Merong get together ang barkada tonight? Wanna join?